Namazın rükünlerinden biri de secdeye varmaktır. Namazda rükûdan sonra, ayaklar, dizler ve ellerle beraber alnı yere koymaya secde denir. Her rek’atta iki secde etmek farzdır. Secdede alın ve burun birlikte yere konmalıdır (Merğinânî, el-Hidâye, 1/51; İbn Kudâme, el-Muğnî, 1/370) Zira Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem), namazda secdeye vardığında alnını ve burnunu yere koyar, kollarını yanlarına yapıştırmaz, ellerini de omuz hizasına gelecek şekilde koyardı (Tirmizî, Salât, 86/270) Başa konulan başörtüsü, takke, külah, sarık, fes ve benzeri şeyin alnın sec­deye gelecek kısmını kapatmamasına dikkat etmek gerekir. Çünkü o vaziyette secde yapmak tenzihen mekruh sayılmıştır. (el’Bahrur-Râik, 1/337) Çünkü secdeden maksat, alnı yere koyup ilahi huzurda kulluğun bütün mahviyet ve acziyle âlemlerin Rabbine ya­kın olmayı dilemektir. Ancak alnın üzerine sarkan başörtü, takke vb. üzerine, yerden bir karıştan az olan yüksek bir zemin üzerine, yerin sertliğinin hissedilmesine engel olmayacak derecedeki pamuk veya yün yaygının yahut geniş yüzeyli bir taşın üzerine secde yapılması kerahate sebebiyet verse de secdenin sıhhatine engel değildir. Secde yapılacak zeminin sıcaklığı veya soğukluğundan korunmak amacıyla el parmakları veya elbisenin bir kısmı üzerine secde edilmesi de mekruh değildir.