Aile dizimi yaklaşımına göre kişiler, kuşaklar öncesinden başlayarak ailesindeki diğer kişilerle görünmez bir bağla bağlıdır. Bu bağ sebebiyle diğer kişilerin yaşadıkları travmatik olaylardan veya psikolojik rahatsızlıklardan etkilenmektedirler. Örneğin hiç görmediği dedesinin başına gelen bir felaket sebebiyle kişinin hayatında olumsuzluklar baş göstermektedir. Aile içerisinde ani ölümlerin olması, kazaların yaşanması, intihar edilmesi, şiddetin varlığı veya suç işlenmesi gibi olayların aile diziminde kopukluklara sebebiyet vereceği, böylece diğer kişilerin hayatlarının da olumsuz anlamda etkileneceği düşünülmektedir. Merhamet etmeyen dedelerin torunlarının acı çekeceği, ebeveyne saygısızlığın kansere yol açacağı, baba reddinin alkolizme ve anne reddinin migrene neden olacağı iddia edilmektedir. Aile dizimi uygulaması ile de bu olumsuzluklardan kurtulunacağına inanılmaktadır. İslam inancına uygun olmayan bu inanış şekli ve tedavi yolları bilimsel olarak da kabul görmemektedir.

Atalardan travma aktarılmaz. Allah herkese layık olduğu şekli ve vücudu vermiştir. Hiç kimseyi de o vücuttaki organlardan dolayı sorumlu tutmaz. Ancak o vücudun ve organların yerli yerinde kullanılıp kullanılmadığından sorumlu tutar. Hiç kimsenin Allah’tan mükemmel bir vücut alacağı yoktur. Herkes bu dünyaya ahiret hayatı için imtihan edilmeye gönderilmiştir. Yani ahiret hayatı bu dünyadaki imtihanı kazanıp kazanmamaya bağlıdır. Sermaye de ömürdür. Dolayısıyla vücut olarak da ne verilmişse ona şükrederiz. Bu da bizim kendi ihtiyarımız dâhilindeki davranışlarımızdır. Bu davranışlarımızdan sorumluyuz. Kişi ailesiin yaşadığı bir takım olaylar sebebiyle bir takım genetik kodlara sahip olmaz. Nitekim birbirinden çok farklı karakter ve etkileşimlerin aynı aile bireyleri arasında çok farklı şekillerde tezahür ettiği müşahade edilmektedir.