Her müminin, tâbi olduğu mezhebin görüşlerine göre amel etmesi esastır, bu nedenle zaruret olmadıkça, kendi mezhebinin dışına çıkamaz. Hak bir olunca, müslümana yakışan Allah ve Rasul’ünün hükmünü bilmeye, takati nisbetinde çalışmasıdır. Şayet kişi avam olup hiçbir şekilde içtihat ehlinden değil ya da kısmen değilse ki bu da “aslında müçtehit olup bir meseleyi çözmek de aciz kalması durumunda olur” bu her iki durumda olanlar, ilmine ve dindarlığına güvendiği bir müctehidin görüşünü taklit etmesi gerekir. Üzerine düşen vazife bir mezhebi taklit etmek olup, ilmine ve dindarlığına güvendiği bir müçtehidin mezhebine bağlı kalan kişi, meşru bir sebep ve mazeret olmaksızın başka bir mezhebin görüşüne geçiş yapamaz. Meşru bir mazeret ile, bir meselede başka bir mezhebi taklit etmenin şartları ise şunlardır:1) Taklidi önce yapmak. Bir ibadeti, kendi mezhebinde geçersiz şekilde yaptıktan sonra, nasılsa diğer mezhepte geçerli diyerek sonradan taklid etmemek.

2) Taklidi, diğer mezhep kolayına geldiği için yapmamak.

3) Bir meselede bir mezhebi taklit edebilmek için, o meselede, o mezhebin şartlarını bilmek.

4) Keyfi olarak değil, meşru bir sebepten dolayı taklit etmek.

Dört mezhep imamlarının taklit edilebileceği üzerinde ümmetin ittifakı vardır. Dolayısıyla taklit hususunda dört mezhep müçtehitlerinin dışına çıkmak da ihtiyatlı bir davranış olmaz. Ayrıca abdestte Şafi’yi taklit eden namazda Hanefi’yi taklit edebilir ancak bir abdestte hem Şafi hem de Hanefi’yi taklit etmek caiz değildir bu batıl bir telfik işlemidir.