Müslümanlar nezdinde dînî delillerle bilinmektedir ki, küçük ve büyük hadesten tahâret farzdır ve namazın geçerli (sahih) olması için bir şarttır. Buna göre bir kimse kasten veya unutarak abdestsiz olarak veya cünüp ise yıkanmadan namaz kılarsa, namazı bâtıldır (geçersizdir) ve namazını tekrar kılması gerekir. Ayrıca kasten abdestsiz olarak veya (cünüp ise) yıkanmadan kılmışsa, büyük bir günah işlemiş olur. Bir müslüman, kıbleden başka bir yöne doğru veya abdestsiz olarak namaz kılamaz rükû veya secde edemez. Her kim, böyle yaparsa, yerilmeyi ve azabı hak etmiş olur.

Nitekim böyle yapan kimse hakkında şiddetli bir tehdit gelmiştir. Abdullah b. Mes’ud’dan (r.a.) rivâyet olunduğuna göre, Peygamber Efendimiz (s.a.s.) şöyle buyurmuştur: “Allah’ın kullarından bir kula kabrinde yüz sopa vurulması emrolundu. Adam bir sopaya indirilinceye kadar Allah’a yalvarıp yakardı. Yal­nız bir sopa vurulunca kabri ateşle doldu. Ateş ondan kalkınca, adam ayıldı ve neden bana vurdunuz? dedi. Melekler: Sen abdestsiz olarak bir vakit namaz kıldın ve bir mazlumun ya­nından geçip yardım etmedin, dediler.” (Tahâvî; “Müşkilu’l-Âsâr; c: 4, s: 231, hadisin hasen olduğu bildirilmiştir.)

İlim ehli, abdestsiz namaz kılmayı helal sayarak veya alay ederek namaz kılanın kâfir olduğunda ittifak etmişlerdir. Bu kimseden tevbe etmesi istenir, eğer tevbe etmezse mürted (dînden çıkmış) olarak öldürülür. Yok eğer helal sayarak veya alay ederek değil de tembellik yaparak ve gevşek davranarak abdestsiz namaz kılarsa, İmam Ebu Hanife yine de kâfir olur, demiştir. Ancak alimlerin büyük çoğunluğu ise, bu kimse kâfir olmaz fakat büyük günahlardan birisini işlemiş olur, demişlerdir.

İmam Nevevî bu konuda şöyle demiştir: “(Abdestsiz ise) abdestsiz olduğunu ve (cünüp ise) yıkanmadığını bildiği ve bu halde namaz kılmanın haram olduğunu bildiği halde namaz kılarsa, büyük bir günah işlemiş olur. Bize göre bu kimse, helal saymadıkça bu davranışıyla kâfir olmaz. Ebu Hanife ise şöyle demiştir: Alay ettiği için kâfir olur.” (“el-Mecmû’”; c: 2, s: 84. “Ravdatu’t-Tâlibîn”; c: 10, s: 67) Hanefî mezhebine göre şu kaynaklara bakabilirsiniz: “el-Bahru’r-Râik”; c: 1, s: 151, 302. c: 5, s: 132. “İbn-i Âbidîn Hâşiyesi”; c: 3, s: 719.