Gusül ve abdest te uzuvların, kuru yer kalmayacak şekilde yıkanması gerekir, aksi hâlde gusül ve abdest geçerli olmaz. Bu nedenle organlarda, suyun deriye ulaşmasına engel olacak bir madde bulunmamalıdır. İbn Abbas’tan gelen bir rivayete göre, Peygamber Efendimiz (s.a.s.) gusül abdestini aldıktan sonra sol omuzunda su değmemiş bir yer gördü, (ıslak) saçıyla orayı ıslattı ve namaza gitti. (İbn Hanbel, hd. no: 2180) Alimlerin büyük çoğunluğuna göre, gusül abdestinde “abdest için” tertip şart değildir. Bu sebeple, gusül abdesti alan kimse -ister abdest organları olsun, ister olmasın- bedeninin herhangi bir yerini yıkamamışsa, -ister kısa ister uzun bir zaman geçmiş olsun- yalnız o kuru yeri yıkaması yeterlidir. (el-Mevsuatu’l-Fıkhıyyetu’l-Kuveytiye, 11/100) Buna göre; ister unutarak, ister bilerek bir yerini yıkamamış olsun, o kuru yerin yıkanması şarttır. Yıkanmadığı sürece elbette guslün ve abdestin şart olduğu bir ibadeti yapamaz. Fakat bu yıkama belli bir zaman sürecine bağlı değildir. Dolayısıyla gusülde su değmemiş yerin, abdest alırken ıslanması ile hem gusül hem de abdest sahih olur. Abdest almadan önce kuru yeri ıslatıp sonra abdest almak gerekmez.