Gusül ve abdest te uzuvların, kuru yer kalmayacak şekilde yıkanması gerekir, aksi hâlde gusül ve abdest geçerli olmaz. Dolayısıyla organlarda, suyun deriye ulaşmasına engel olacak bir madde bulunmamalıdır.^[1] Hanefi mezhebine göre; gusülde ağız ve burnu yıkamak farzdır, dolayısıyla ağız ve burnun içerisinde suyun ulaşmasına engel olan bir madde bulunduğu takdirde gusle engel olur, gusülden sonra bunun fark edilmesi durumunda bu maddenin izale edilip sadece o bölgenin yıkanması yeterli olur. Rivayete göre, Peygamber Efendimiz (s.a.v) gusül abdestini almış bir adamın bedeninde su değmemiş bir yeri görünce, (ıslak olan) saçını sıkıp onun suyuyla o kuru yeri yıkamasını emretti.^[2]

İbn Abbas’tan gelen bir rivayete göre, Peygamber Efendimiz (s.a.v) gusül abdestini aldıktan sonra sol omuzunda su değmemiş bir yer gördü, (ıslak) saçıyla orayı ıslattı ve namaza gitti.^[3] Alimlerin büyük çoğunluğuna göre, gusül abdestinde “abdest için” tertip şart değildir. Bu sebeple, gusül abdesti alan kimse -ister abdest organları olsun, ister olmasın- bedeninin herhangi bir yerini yıkamamışsa, -ister kısa ister uzun bir zaman geçmiş olsun- yalnız o kuru yeri yıkaması yeterlidir.^[4]

Buna göre; ister unutarak, ister bilerek bir yerini yıkamamış olsun, o kuru yerin yıkanması şarttır. Yıkanmadığı sürece elbette guslün ve abdestin şart olduğu bir ibadeti yapamaz. Fakat bu yıkama belli bir zaman sürecine bağlı değildir.

 

---

Kaynakça:

[1] Aliyyü’l-kârî, Fethu bâbi’l-‘inâye, I, 73

[2] V. Zuhayli, el-Fıkhu’l-İslami,1/371

[3] İbn Hanbel, hd. no: 2180

[4] el-Mevsuatu’l-Fıkhıyyetu’l-Kuveytiye, 11/100