Bu mesele; Hanefî fıkıh eserlerinde (özellikle Elfâz-ı Küfür, yani küfür sözleri bahsinde) geçen ve bir kimsenin sözlerinin onu dinden çıkarıp çıkarmayacağını inceleyen çok hassas bir konuya aittir. Fıkıhta, yemeğe (rızka) cinsel çağrışım yapan bir ifadeyle sövmek, rızkı ve nimeti (dolayısıyla Allah’ın lütfunu) aşırı derecede aşağılama ve küçümseme olarak kabul edildiği için küfür hükmüne bağlanmıştır. Konuyla ilgili ”Mecmeul’Enhur, 1/697” adresli kaynakta şu ibareler mevcuttur: ​”Eğer (bir kimse) bir yemeğe, cima (cinsel birleşme) kelimesiyle (cinsel içerikli bir ifade kullanarak) söverse, kâfir olur (imandan çıkar). Eğer yenen hayvanlardan birine veya suya söverse, İmam-ı Âzam’a göre kâfir olur, İmameyn’e (İmam Ebu Yusuf ve İmam Muhammed) göre ise olmaz. Yenmeyen bir hayvana sövülürse, (üç imamın) hepsinin görüşüne göre de kâfir olmaz.”