Kalabalık cemaatle kılınan namazlarda, özellikle büyük camilerde veya açık alanlarda, imamın sesinin cemaatin her yerine ulaşması zorlaşır. İşte bu durumda müezzin-mübelliğ (ara müezzin) devreye girer. Bu kişi, imamın tekbirlerini ve diğer intikal seslerini cemaate duyurmakla görevli olan kişidir. Müezzin-mübelliğ, genellikle imamı duyacak veya imamı görebilecek bir konumda durur. Temel görevi, imamın sesini adeta bir “köprü” görevi görerek cemaate aktarmaktır. İmam “Allah-u Ekber” dediğinde, müezzin-mübelliğ de aynı anda veya çok kısa bir gecikmeyle yüksek sesle “Allah-u Ekber” der. Bu, cemaatin imamın namaza başladığını, rükuya, secdeye veya kıyama geçtiğini anlamasını sağlar. İmam rükudan doğrulurken “Semi’allahu limen hamideh” dediğinde, müezzin-mübelliğ de ”Rabbena lekel’hamd” der. Namazın sonunda imam sağa ve sola selam verirken, müezzin-mübelliğ de imamla birlikte veya hemen ardından selamları yüksek sesle tekrarlar.

Bu, özellikle arkadaki veya uzak saflardaki cemaatin namazı düzgün bir şekilde takip etmesine yardımcı olur. Sesin net bir şekilde duyulması, cemaatin tereddüt etmeden imama uyarak namazını tamamlamasını sağlar. Müezzin-mübelliğ uygulaması, ses sistemlerinin yaygınlaşmadığı dönemlerden beri mevcuttur. Özellikle Osmanlı camilerinde ve büyük cemaatle kılınan Cuma ve Bayram namazlarında bu uygulama oldukça yaygındı. Günümüzde ses sistemleri gelişmiş olsa da, özellikle açık havada kılınan namazlarda (örneğin bayram namazları, cenaze namazları) veya çok büyük ve akustik yapısı uygun olmayan camilerde hala önemli bir rol oynar. Müezzin-mübelliğin görevi sadece sesi iletmek değil, aynı zamanda namazın düzenini ve akışını sağlamaya yardımcı olmaktır. Onun varlığı, cemaatin namazı huşu içinde ve eksiksiz bir şekilde eda etmesine katkıda bulunur.