Hz. Âişe’nin (r.a.) şöyle dediği belirtilmektedir: “Bir kadın perde gerisinden Resûlullah’a eliyle bir mektup uzattı. Rasûlullâh (s.a.s.) elini geri çekip, ‘Bu elin kadın eli mi erkek eli mi olduğunu bilemem’ dedi. Kadın, ‘Kadın elidir’ deyince Rasûlullâh (s.a.s.), ‘Sen kadın olsaydın tırnaklarının rengini değiştirirdin’ buyurdu. Bununla o kına yakmayı kastetmişti.” Buna göre kına kadınlar için ayırt edici bir özellik durumundadır. Ulemâ, bu hadisten yola çıkarak kına yakmanın kadınlara ısrarla tavsiye edilmiş olduğu sonucunu çıkarmıştır. Dolayısıyla kadınların tırnaklarına kına yakması caizdir ve hatta çoğu İslam alimine göre sünnet veya müstehap bir süs olarak kabul edilir. Ancak bu süslenmenin belirli sınırlar içinde olması, haram unsurlar içermemesi ve riyakârlıktan uzak durulması istenir.

Tırnağa sürülen kına ile oje arasındaki en temel ve fıkhi açıdan en önemli fark, su geçirgenliğidir. Bu fark, abdestin ve guslün geçerliliği açısından hayati önem taşır. Kına, tırnak veya cilt üzerinde sadece bir renk bırakır ve bir tabaka oluşturmaz. Kınanın sadece rengi, tırnağın içine veya cildin üst katmanlarına nüfuz eder. Bu nedenle, abdest veya gusül alırken su, kına renginin üzerinden tırnağın ve cildin asıl yüzeyine ulaşır. Suyun tırnağa ve cilde ulaşmasına engel olmadığı için de kına sürülüyken alınan abdest ve gusül geçerlidir. Dolayısıyla, kına varken namaz kılmakta bir sakınca yoktur. Oje ise, tırnak üzerinde parlak ve geçirimsiz bir film tabakası oluşturur. Bu tabaka, suyun tırnağın yüzeyine doğrudan temasını engellediği için, oje varken alınan abdest ve gusül geçersiz olur.