“Onların (müşriklerin) Beytullah’taki duaları, ıslık çalmaktan ve el çırpmaktan (alkışlamaktan) başka bir şey değildir. (Ey müşrikler) Devam edegeldiğiniz o küfrünüzden dolayı, artık tadın azabı!..”^[1] Görüldüğü üzere ıslık çalmak, müşriklere has ibadet ve dua şekliydi. Bu nedenle İslâm âlimleri boş yere ihtiyaç olmadan sırf şeytanın telkini ile ıslık çalmanın uygun olmadığını söylemişlerdir.

Özellikle cami, mescit ve ibadethanelerde ve insanların rahatsız olacağı durumlarda ıslık çalmak kesinlikle caiz değildir. Ancak çobanların hayvan otlatırken hayvanları uyarmak, çağırmak gibi ihtiyaç olan durumlarda ya da bir kimsenin uzaktaki birisine sesini duyurabilmesi için ıslık çalmasında eğer başka bir çaresi yoksa bir beis yoktur. Çünkü buralarda ıslık bir bakıma sesin yükseltilmesi anlamına gelmektedir.

Alkışlamak, o şeyi tasvip etmek mânasına gelen bir harekettir. Her devirde bunun ifadesi ayrı ayrı olmuştur. Nitekim günümüzde de eli ele vurmak suretiyle tasvip ifadesini bulmaktadır. Duyguları ifade etmede kullanılmasının haram olduğunu söylememiz için bir delil yoktur, nitekim kafirlere benzemek kastıyla yapılmamaktadır ancak en doğrusu ve ihtiyatlı olan ise alkışı tercih etmemektir.

Kaynakça:

[1] Enfal, 8/35