Namaz kıldıracak, imamlık yapacak kişinin; abdest ve namaz hükümlerini bilen, Kur’an’ı Kerim’i kurallarına göre okuyan, akıl sağlığı yerinde, herhangi bir özrü bulunmayan, ergen bir erkek olması gerekir. Bu şartlara sahip olmayanlar imam olamazlar. İmamın günah işlemekten sakınan, cemaat tarafından sevilen, güzel ahlaklı bir kimse olması tercih edilir. Bu durumda birisi varken, büyük günah işleyen birisinin imam olması mekruhtur.^[1]

Bid’at sahibi (dinde olmayan şeyleri dîne karıştıran) kişinin imamlığı ise; tahrimen (harama yakın) mekruhtur, çünkü bidatçi din işlerinde saygılı olmaz. İmâm Muhammed ile İmâm Malik’e göre ise, bunlara uymak caiz değildir. Bidat sahibine “Mübtedi” denir ki, inancı ehli sünnet inancına aykırı olan kimse demektir. Bid’at sahibine uymanın kerahatle caiz olması, inancı küfre varmadığı takdirdedir. Eğer inancı küfrü gerektiriyorsa, ona uymak tüm Hanefî imamlarına göre caiz olmaz. Şefaati, kabir azabını ve hafaza meleklerini inkâr etmek gibi.^[2]

Kaynakça:

[1] İbn Abidin, Reddü’l-muhtar, I, 376
[2] Ö.N. Bilmen, M; 150