İslam dininin temel kaynakları olan Kur’an ve sahih hadislerde “pozitif enerji” veya “negatif enerji” şeklinde bir kavram geçmemektedir. Bu kavramlar, daha çok modern New Age akımları, kişisel gelişim öğretileri ve bazı ezoterik düşüncelerle ilişkilidir. İslam’ın temel öğretileri, surelerin “enerjisi”nden değil, faziletinden ve bereketinden bahseder. Bazı sure veya ayetlerin okunmasının, diğerlerinden daha büyük sevap getirdiği, manevi derecesinin daha yüksek olduğu belirtilir. Örneğin, İhlas Suresi’nin Kur’an’ın üçte birine denk geldiği, Ayetü’l-Kürsi’nin faziletli ayet olduğu, Fatiha Suresi’nin şifa ve dua niteliği taşıdığı sahih hadislerde geçmektedir. Kur’an okumak, bir Müslüman’ın hayatına bereket (hayır ve manevi bolluk) katar. Bu, hem dünyevi işlerinde kolaylık hem de ahirette alacağı sevaplar anlamına gelir. Peygamberimiz (s.a.s.), bazı surelerin (Fatiha, Felak, Nas gibi) hastalıklara ve kötü etkilerden korunmaya karşı okunduğunu ve bu surelerin şifa vesilesi olduğunu bildirmiştir. Bu, surelerin içindeki ilahi sözün bereketi ve gücüyle gerçekleşir, “enerji” ile değil. ​”Enerji” kelimesi, İslam dininde yeri olmayan, ancak günümüzde popüler olan bazı kavramlarla ilişkilidir. İslam’da bir ayet veya surenin tesiri, o ayetin ya da surenin içerdiği anlamın gücü ve o anlamı içeren metnin bereketiyle açıklanır. Kişi bu sureleri okuduğunda, Allah’ın kelamını zikretmiş olur ve bu zikir sayesinde manevi bir huzur, güç ve korunma elde eder. Bu durum, fiziksel veya mistik bir “enerji” değil, ilahi kelamın bereketi ve gücüyle ortaya çıkan manevi bir sonuçtur. ​Kısacası, İslam’da surelerin faydaları ve etkileri “enerji” değil, “fazilet” ve “bereket” kavramlarıyla ifade edilir. Bu ayrım önemlidir, çünkü İslam’ın temelini batıl inançlardan ve modern ezoterik akımlardan ayırır. Bir Müslüman, Kur’an’ı bir enerji kaynağı olarak değil, Allah’ın kelamı olarak okur ve ondan manevi faydalar bekler.