Bu namaz ve mübarek zamanlarda yapılan diğer nafile ibâdetler; kazâ edilmiş olan farz namazların, vakitlerinde kılınmaması günâhının affı için tevbenin kabulü maksadına yarayabilir. Yoksa bir nafile namazın kılınmamış kaza namazları yerine geçmesi asla mümkün değildir. Nitekim bu bilgiye, ne sahih ne zayıf hiçbir kaynakta rastlamak mümkün olmadığı gibi, faziletli ameller ve vaazlara dair eserlerde dahi bulunmamaktadır. Sünnî alimlere ait eserlerde bu uydurma rivayete yer verilmemiştir. Bunu iddia edenlerin kaynağı ise, Şîi yazarlardan biri olan 1918 doğumlu Muhammed Salih el-Behrânî adındaki şahsın, “en-Nemâriku’l-Fâhire ila Tarâiqı’l-Ahire” adlı eseridir. Kendisi bu rivayeti senetsiz, mesnetsiz, kaynaksız bir şekilde ortaya atmıştır. Hatta Şîîler dahi ekseriyetle böyle bir bilginin doğruluğuna inanmamaktadırlar. Netice olarak diyebiliriz ki; tamamen uydurmadır ve İslâm’ın umumi esaslarına / umdelerine ve namazın temel prensiplerine de aykırıdır. Zira öncelikle beş vakit namaz, İslâm’ın beş temel şartından biridir; edası da, vaktinde edâ edilmediği-edilemediği takdirde kazası da farzdır ve bu farziyet edille-i şer’iyye-i asliyeden Sünnet’le sabittir. Bazılarının iddia ettiği gibi ‘gereksiz’ değildir. Aksi halde kılınmamış namazlar, kazâ edilmedikçe, hiçbir suretle af olmazlar. Nitekim oruç keffâretinin, tutulmayan oruç borcunu ödemediği ve gün sayısınca orucun ayrıca kazâ edilmesinin zorunlu olması gibi.