Zamana, aylara, yıllara sövmek kişiyi dinden çıkarır mı?

Ebû Hureyre’den (Radıyallâhu Anh) gelen rivâyette, Rasûlullâh Efendimizin (s.a.v) naklettiğine göre Yüce Allâh şöyle buyurdu:

“Âdemoğlu zamana sövünce bana eziyet ediyor. Zaman benim. Tüm olaylar elimdedir, gündüzü geceyi ben çeviririm.”^[1] Cenâb-ı Hak’ın: “Ben zamanım” demesi ise, “Ben zamanın sahibiyim” manasındadır.

İbn Âbdilber’den nakledildiğine göre, İmâm-ı Şâfiî bu hadîsin tevilinde şöyle dedi: “Muhtemelen, cahiliye devrindeki Arapların kültüründe, zamanı kötülemek ve sövmek yaygındı. Başlarına ölüm, yıkım gibi musibetler geldiğinde zamana söver ve kötülerlerdi. “Zamanın felaketi bizi vurdu”, “zaman onları yok etti”, “zaman onların aleyhine döndü”, “gece ve gündüz onları mahvetti” gibi sözler sarf ederlerdi.”

İşte Rasûlullâh Efendimizin (s.a.v) bu hadîs-i şerîften maksadı; sizden biriniz zamana sövmesin, çünkü zaman gerçek fâil değildir, fâil-i hakiki (gerçek fail) Allâh’tır. Dolayısıyla ona sövmüş olursunuz. Çünkü musibetleri başınıza getiren zaman değil, Allâh’tır.^[2]

 

---

Kaynakça:

[1] Buhâri, Kitâbu’t-tefsîr, bâb vemâ yühlikünâ illâ’d-dehr 1, h. no: 4826
[2] Aynî, Umdetu’l-Kârî, Kitâbu’l-edeb, bâb lâ tesübbü’d-dehr, c. 22, s. 202

---

URL Kopyala