​İslâm, hayvanlara eziyet etmeyi, onları aç bırakmayı, dövmeyi veya güçlerinin üstünde yük yüklemeyi kesinlikle yasaklar. Rasûlullâh (s.a.s.) bir hadisinde, bir deveye haddinden fazla yük yüklendiğini veya ona eziyet edildiğini görünce müdahale etmiş ve “Hayvan hakları konusunda Allah’tan korkun!” buyurarak, hayvanın sahibiyle bizzat konuşmuştur. Başka bir hadiste ise, bir kediyi hapsedip açlıktan ölmesine sebep olan bir kadının cehenneme gireceğini bildirmiştir. (Buhârî, Enbiya, 50) Gücünün üstünde yük yüklemek, hayvanın sağlığına ve yaşamına zarar verdiği için açıkça zulümdür.​Yüklenen zulmü ve haksızlığı görmek, Müslümanlar için kayıtsız kalınacak bir durum değildir; bu, kötülüğü engelleme (Nehy ani’l-Münker) görevini devreye sokar. Taşımakta zorlanan hayvana yapılan zulmü gördüğünüzde, hayvana zulmeden kişiyi güzel bir üslupla, yumuşak bir dille ve hikmetle uyarmak, bu kötülüğü engellemenin ilk ve en önemli adımıdır. Bu, Müslüman için bir görevdir. (Müslim, Îmân, 78) Amaç, kişinin yaptığı yanlışın farkına varmasını sağlamak ve zulmü o anda durdurmaktır. ​Eğer uyarınız dikkate alınmaz, kişi umursamazlık gösterir, yaptıklarına devam eder veya uyarmak bir fayda sağlamayacaksa, kötülüğü durdurmak için el ile (yetki ve kuvvetle) müdahale etmek gerekir. Fertlerin fiziksel güç kullanması yerine, bu yetkiyi kullanan devletin ilgili kolluk kuvvetlerini veya yetkili makamlarını (Belediye, Zabıta birimleri vb.) durumdan haberdar etmek (şikâyet etmek) caizdir ve zulmü durdurmanın tek yolu bu ise gerekli hale gelir. Şikayet, bireyin kendi gücünü aşan bir kötülüğün, toplumsal otorite (devlet/hakim) eliyle ortadan kaldırılması talebidir. Bu, İslâm hukukunun temel direği olan adaletin tesisi ve zararın izalesi prensibinin uygulanmasıdır.