Otobüs biletinin haram parayla alınması, biletin kendisini kullanmayı sakıncalı bir eylemin parçası yapar. Haram malın kendisi kullanılmakla sorumluluk doğar. Ancak haram parayla alınan biletle gidilen işten kazanılan para (ücret) haram olmaz, çünkü; iş akdi ve maaş, kişinin emeği ve sunduğu hizmet karşılığında helal bir kaynaktan (işveren) gelmektedir. ​Buradaki sakınca, işin kendisinden değil, ulaşım için kullanılan paranın kaynağındandır. Kişi, haram parayı kullanma günahını işlemiş olur, ancak işten kazandığı maaş, işin niteliği helal olduğu sürece helal kabul edilir. Önemli olan, haram parayı en kısa zamanda meşru yollardan (örneğin, sahibine iade ederek veya fakirlere vererek) elden çıkarmaktır. Tıpkı bilet örneğinde olduğu gibi, pasaport ve vize ücretinin haram parayla ödenmesi, bu parayı kullanma günahını oluşturur. Ancak gezinin kendisi meşru ise haram olmaz. Haram olan, gezi masraflarını karşılamak için haram parayı kullanmaktır. Yeni ülkedeki işten kazanılacak para (maaş), yine kişinin emeği karşılığında elde edildiği ve işin kendisi helal olduğu sürece helal kabul edilir. Özetle, haram paranın kullanılması (bilet, pasaport/vize ödemesi) başlı başına bir günahtır ve bu, kişinin tövbe edip paranın helal yollarla elden çıkarılması sorumluluğunu doğurur. Maaş ise kişinin helal emeği karşılığında kazanılmıştır. Bir araçtaki haramlık, amaca (emeğe dayalı maaşa) sirayet etmez. Fakat kişi, her iki durumda da haram parayı kullandığı için sorumlu ve günahkârdır. Tövbe etmeli ve o parayı (veya karşılığını) en kısa sürede meşru bir şekilde (örneğin sahibine iade ederek, bulunamıyorsa fakirlere veya hayır kurumlarına vererek) temizlemelidir.