​İslam fıkhına göre şeref ve namus üzerine yemin etmek ve ettirmek kesinlikle yasaktır. Bu hüküm, İslam hukukunun temel kaynakları olan Kur’an ve Sünnet’e dayanmakta olup, fıkıh mezheplerinin üzerinde ittifak ettiği bir konudur. ​Yeminin sadece Allah’ın isimleri ve sıfatları üzerine yapılmasını emreden Peygamber Efendimiz’in (s.a.s.) hadisleri, bu yasağın temel dayanağıdır. Peygamberimiz (s.a.s.) buyurmuştur ki: “Dikkat ediniz! Allah Teâlâ, babalarınız üzerine yemin etmenizi yasaklıyor. Kim yemin edecekse Allah’ın üzerine yemin etsin ya da sussun.” (Buhârî, Eymân, 4) Bu hadis, Allah’tan başka hiçbir varlık (babalar, namus, şeref, peygamber vb.) üzerine yemin edilemeyeceğini açıkça ifade eder. Peygamberimiz (s.a.s.) “Kim emanet üzerine yemin ederse, bizden değildir,” buyurmuştur (Ebû Dâvûd, Eymân, 3253). Hadiste geçen “emanet” kelimesi, yaygın olarak kullanılan “namus” ve “şeref” gibi değerleri de kapsadığı ve bu tür yeminlerin şiddetle kınandığını belirtilmiştir. ​Fıkıhçılar, yemin etmenin en büyük tazim (yüceltme) biçimi olduğunu ve bu hakkın yalnızca Yaratıcı olan Allah’a ait olduğunu vurgular. Şeref ve namus üzerine yemin etmek, bu değerleri Allah’a denk tutma tehlikesi taşıdığından caiz görülmemiştir. Bu eylem, hadislerdeki yasaklama sebebiyle günah olarak kabul edilir. ​Bir kişiyi, dinen yasak kılınmış bir fiili (Allah’tan başkası üzerine yemin etmeyi) yapmaya zorlamak veya ettirmek de fıkhen caiz değildir ve günahtır. ​Özetle, namus ve şeref üzerine yemin etmek veya ettirmek dinen yasaklanmıştır ve günahtır. Yemin sadece Allah’ın isimleri ve sıfatları üzerine yapılır. Ancak resmi makamlarda kerhen buna zorlanmak ve başka çaresi bulunmamak durumu müstesnadır. Zira kişi takati nispetinde sorumlu tutulmuştur.