İslam, bir erkeğin mahremi olmayan yabancı bir kadına (evlenmesi helal olan) bakması konusunda çok net sınırlar koymuştur. Bu sınırlar, fitneden korunmak ve nefsi arzuların kontrol altında tutulması esasına dayanır. Bir erkek, yabancı bir kadının el ve yüzü dışındaki avret yerlerine, herhangi bir yasal veya zaruri durum (tedavi, ticaret, şahitlik, vb.) olmadıkça bakamaz. Bu tür bakışlar haramdır. Kadının yüzüne ve ellerine dahi olsa, şehvet (cinsel arzu) ile bakmak da haramdır. Zira bu, harama giden bir adımdır. Ani ve kasıtlı olmayan ilk bakış (nazar-ı evvel) için günah yoktur. Ancak o an göz hemen çevrilmelidir. Bakışı tekrar etmek veya uzatmak haramdır. ​Evlenmek niyetiyle bakmaya izin (ruhsat) verilmesinin nedeni, evliliğin dinen büyük bir ihtiyaç olması ve sağlıklı bir yuva kurmak için eş adaylarının birbirini görmesinin teşvik edilmesidir. ​Dolayısıyla, evlilik kararı olmadan yapılan herhangi bir bakış, yukarıdaki maddelerden birine gireceğinden dolayı haram olur. “İleride evlenirim” düşüncesi dahi, bu niyet ciddi bir karara ve sözlü adımlara dönüşmediği sürece, haramı meşrulaştıran bir gerekçe sayılmaz. Gerçek bir karar ve girişim olmaksızın bakmak, nefsin, haramı helal gösterme hilesinden başka bir şey değildir.