Toplu taşıma araçlarında müzik çalarak veya para isteyerek insanları rahatsız eden çocukları ilgili yerlere şikayet etmenin fıkhi açıdan caiz olup olmadığı konusunu, İslam hukukunun temel prensipleri ve ilgili fıkhi kavramlar üzerinden ele almak gerekir. İslam hukukunda bireysel hakların yanı sıra, toplumun genel huzurunu ve kamu düzenini korumak da büyük önem taşır. Toplu taşıma araçları, binlerce insanın ortak kullandığı mekanlardır. Bu mekanlarda insanların rahatsız edilmesi, dinlenme ve seyahat haklarının ihlali anlamına gelir. Fıkıhta “maslahat-ı âmm” (kamu yararı) prensibi gereği, bireylerin veya küçük grupların eylemleriyle toplumun genelini rahatsız etmeleri kabul edilebilir bir durum değildir. Bu bağlamda, bu tür rahatsızlıkları önlemek için yetkililere durumu bildirmek, kamu yararının korunmasına yönelik bir eylem olarak değerlendirilir. İslam’ın temel prensiplerinden biri olan “emr-i bi’l-ma’ruf ve nehy-i ani’l-münker” ilkesi, güç, dil ve kalp ile olmak üzere üç aşamalı olarak uygulanır.

Bir bireyin kendi başına bu durumu güç kullanarak engellemeye çalışması, daha büyük sıkıntılara yol açabilir. Bu nedenle, ilgili kurumlara şikayette bulunmak, bu ilkenin “güç” aşamasını yetkili mercilere havale etmek anlamına gelir. Durumu, uygun bir dille izah etmeye çalışmak bu aşamanın bir parçası olabilir. Ancak bu, her zaman mümkün veya etkili olmayabilir. Bu fıkhi prensipler çerçevesinde, toplu taşıma araçlarında müzik çalarak veya para isteyerek yolcuları rahatsız eden çocukları ilgili kurumlara (polis, zabıta, belediye) şikayet etmek caizdir. Hatta bu, toplumun genel huzurunu ve hakkını koruma gayesiyle yapılan sorumlu bir davranış olarak da görülebilir. Zira bu tür şikayetler, söz konusu çocukların daha iyi şartlara kavuşturulması için ilgili sosyal hizmetler birimlerinin devreye girmesine de vesile olabilir. Bu durum, sadece anlık rahatsızlığı gidermek değil, aynı zamanda bu çocukların geleceğine dair daha kalıcı çözümler üretilmesine de kapı açabilir.