Ayakta durmak hastalığın artması ya da uzamasına sebep olmuyor ve kişi namazın başında (iftitah tekbirinde) veya bir miktar Kur’an okuyacak kadar ayakta durabiliyorsa, bu kadarını ayakta kılması gerekir. Daha sonra gücü yetmiyorsa oturarak devam edebilir. Fakat ayakta durmaya gücü yetmeyen veya ayakta durması halinde hastalığı artacak ya da uzayacak olan bir kişi, namazını oturarak kılabilir. Otururken diz çökerek (teşehhütteki gibi), bağdaş kurarak veya ayaklarını kıbleye doğru uzatarak rahat ettiği şekilde oturabilir. Rükû ve secdeleri yapabiliyorsa, otururken bunları normal şekilde yapar. Yani rükû için eğilir, secde için başını yere koyar. Eğer hasta oturarak da rükû ve secdeleri yapamayacak durumdaysa, namazını ima ile (baş işaretiyle) kılar. İma, namazda rükû ve secdeye işaret olmak üzere başı eğmek demektir. Rükû için başını biraz eğmeli, secde için ise rükûdan biraz daha fazla eğmelidir. Secde için başını rükûdakinden fazla eğmezse namazı sahih olmaz. Eğer hasta başıyla dahi ima edemeyecek durumdaysa (örneğin felçli ise), Hanefi mezhebine göre namazı sonraya bırakır. Gözle veya kalple ima etmek Hanefi mezhebinde yeterli kabul edilmez. Bir günden fazla bu durumda namaz kılamayan sonradan iyileşirse bu namazları kaza etmesi gerekmez. Ancak bazı diğer mezheplerde gözle veya kalple ima etmek de caiz görülmüştür.