Kur’ân-ı Kerîm’de evliliğe ilişkin hükümlere ayrıntılı biçimde yer verilirken evlenilmesi haram olan kadınlar da sayılmıştır. Muharremâtın açıklanmasına Câhiliye dönemi nikâh türlerinden olan üvey anneyle evlenme yasağının tebliğiyle başlanmış, babaların evlendiği kadınlarla evlenmek “edepsizlik, iğrenç bir fiil ve kötü bir yol” olarak nitelenmiştir. (en-Nisâ 4/22) Müteakip âyette kan (nesep) ve süt (radâ‘) hısımlığıyla sıhrî hısımlıktan dolayı evlenilmesi haram olan kadınlar sıralanmıştır. Babanızın ikinci eşi sizin üvey annenizdir. Üvey annenizle aranızda sıhriyet yoluyla bir mahremiyet oluşur ve nikah düşmez. Ancak, üvey annenizin kız kardeşiyle aranızda doğrudan bir sıhriyet bağı bulunmamaktadır. Üvey annenizle babanız arasında kurulan evlilik bağı, onun kız kardeşine sirayet etmez. Dolayısıyla, babanızın ikinci eşinin kız kardeşi sizin için neseben (kan bağıyla) akrabanız olmadığı gibi, sıhriyet yoluyla da doğrudan mahreminiz değildir. Hatta bu nedenle, dini açıdan onunla evlenmenizde de bir sakınca bulunmamaktadır ve o sizin için mahrem değildir. Onunla ilişkilerinizde, mahrem olmayan diğer kadınlarla olan genel İslami adab kurallarına uymanız gerekir. Sonuç olarak; babanızın ikinci eşinin kız kardeşi öz teyze gibi mahrem değildir ve bu husuta gerekli olan mahremiyet kurallarına uymanız zorunludur.