Rasûlullâh (s.a.s.) bir cenazeye namaz kıldıktan sonra onun kabrine gelip baş tarafından içeriye üç avuç toprak atmış ve bu nedenle bu işlem müstehap kabul edilmiştir. Bunu yapan kişi birinci avucu atarken منها خلقناكم ikinci avucu atarken وفيها نعيدكم üçüncü avucu atarken ومنها نخرجكم تارة أخرى der. (Tahtavi, 1/611) “Hanefîler, Şâfiîler ve Hanbelîler, ölü defnedildikten sonra kabrin üzerine su serpmenin sünnet olduğunu belirtmişlerdir. Çünkü Rasûlullâh -sallallahu aleyhi ve sellem- Sa’d b. Muâz’ın kabrine böyle yapmış ve Osman b. Maz’ûn’un kabri için de böyle yapılmasını emretmiştir. Şâfîiler ve Hanbelîler ayrıca şunu da eklemişlerdir: Kabrin üzerine küçük çakıl taşları da konulmalıdır. Çünkü Muhammed b. Cafer, babasından şöyle rivâyet etmiştir: ”Rasûlullâh -sallallahu aleyhi ve sellem-, oğlu İbrahim’in kabrinin üzerine su serpti ve üzerine çakıl taşları koydu.” Çünkü böyle yapmak; kabrin daha sâbit kalmasını sağlar, kabrin silinip kaybolmasına ve toprağını rüzgârın götürmesine engel olur.” (el-Mevsûatu’l-Fıkhiyye”, c: 32, s: 250) Bu konu hakkında bakınız: ”Tebyînu’l-Hakâik, c: 1, s: 246; Esna’l-Metâlib, c: 1, s: 328; Keşfu’l-Kınâ’, c: 2, s: 138” Kabrin üzerine su serpmenin amacı; toprağın birbirine yapışması içindir. Yoksa halktan bazı insanların zannettikleri gibi bunun gâyesi; ölüyü serinletmek için değildir. Çünkü su ölüyü serinletmez, ölüyü ancak amellerinin sevabı serinletir.