​Bu ifade, bir kişinin kendi gücünün yetmediği, artık başa çıkamadığı veya çözüme kavuşturamadığı bir meseleyi, mutlak adalet sahibi olan Allah’a (c.c.) teslim ettiğini göstermek için kullanılır. Anlamı; “Bu konuda sana hakkımı helal etmiyorum, meseleyi ben çözemiyorum/intikam alamıyorum, senin hesabını ve cezanı ancak Allah görür ve O’nun adaletine güvenirim.” demektir. Bu, bir nevi Allah’a (c.c.) sığınma, güvenme ve vekâlet verme anlamına geldiği için caizdir ve İslam ahlakına uygundur. Müslüman, haksızlığa uğradığında intikam alma arzusunu kontrol ederek işi Allah’a bırakmalıdır. ​Eğer bu söz, sadece öfke anında, karşı tarafın başına kötü bir şey gelmesi için açık bir beddua ve lanetleme niyetiyle söyleniyorsa, bu durum haksız yere olursa sakıncalıdır. Peygamberimiz (s.a.s.), beddua etmekten sakınmayı ve hayır dilemeyi tavsiye etmiştir. Müslümanın, lanet eden (beddua eden) bir karaktere sahip olmaması gerektiği belirtilir. Özetle şayet niyet, yaşanan haksızlığın hesabını Allah’ın adaletine bırakmak ve O’na sığınmak ise, bu ifade caizdir ve güzel bir teslimiyet örneğidir. Yok eğer ​niyet, karşı tarafa öfkeyle ve nefretle lanet etmek ise, bu durumda söz sakıncalı hale gelir ve İslam ahlakına aykırı düşer.