Bu hassas ve önemli soru, Ehl-i Sünnet fıkhında sadık dost edinme ve bid’at (dinde sonradan ortaya çıkmış yanlış inanç) ehliyle ilişki kurma ilkeleri çerçevesinde ele alınır. Selefilik/Vehhabilik, Ehl-i Sünnet’in genel kabul görmüş dört fıkıh mezhebini (Hanefi, Şafii, Maliki, Hanbeli) ve iki itikat mezhebini (Eş’ari, Matüridi) temsil eden büyük çoğunluğun akaid (inanç) konularındaki bazı temel görüşlerinden ayrılmaktadır. Bu ayrılıklar genellikle şefaat, tevessül, kabir ziyareti, tasavvuf ve müteşabih ayetlerin yorumu gibi konularda yoğunlaşır ve bazen tekfir (bir Müslümanı dinden çıkmış sayma) tehlikesini barındırır. ​Gerçek ve samimi dostluk (velâyet), bir kişinin inancını, düşünce tarzını ve ahlakını etkilediği için fıkıhta büyük önem taşır. Hadis-i şeriflerde kişinin dininin, arkadaşının dini gibi olduğu belirtilir. Bu sebeple, Ehl-i Sünnet alimleri, bid’at ehliyle (dinde yanlış yolda olanlarla), özellikle de kendi inancını başkasına telkin eden ve Ehl-i Sünnet’in temel ilkelerine ters düşen görüşleri savunanlarla samimi dostluk ve sırdaşlık kurulmasını tavsiye etmezler.

Buradaki temel endişe, kişinin arkadaşının batıl (yanlış) olan inancından veya aşırı yaklaşımlarından etkilenerek kendi inancını (Ehl-i Sünnet akidesini) bozmasıdır. Selefi olarak bilinen bazı grupların, Ehl-i Sünnet’in kabul ettiği büyük bir alimi veya uygulamayı (örneğin kabir ziyaretini, tevessülü) şirk olarak niteleyebilmeleri, bu görüş ayrılığını tehlikeli bir noktaya taşır. Bu sebeple, inancınızın etkilenme riski varsa, tam bir dostluktan kaçınmak gerekir.​Gündelik hayattaki mesleki, komşuluk veya sosyal münasebetleri kapsayan ilişkiler, dostluktan farklıdır. Bir Müslüman’ın, inancında farklılık olan veya günah işleyen (fasık) bir Müslüman’la (ki Selefi inancına sahip olanlar genel olarak İslam dairesinde sayılır) iş, komşuluk, okul veya genel nezaket çerçevesinde ilişki kurması caizdir. Bu ilişkilerde amaç, kişinin inancını veya ahlakını değiştirmek değil, sadece medeni ve insani ilişkileri sürdürmektir. Hatta bu tür ilişkiler, Ehl-i Sünnet inancını güzel ahlakla ve hikmetle (doğru yöntemle) tebliğ etmek ve arkadaşının varsa aşırılıklarını gidermeye çalışmak için bir fırsat bile olabilir.