Gıda ürünün satan dükkanların ramazanda oruç tutmayanlara satış yapması ve bu satışlardan elde edilen kazancın helalliği meselesi, İslam fıkhında \”muameleler\” (ticari ve sosyal ilişkiler) başlığı altında ele alınır. Bir satış akdinin sahih (geçerli) olabilmesi ve bu işlemden elde edilen kazancın helal sayılabilmesi için temel şartlar vardır. Satışa konu olan malın kendisinin helal ve meşru olması gerekir. Gıda ürünleri genel olarak, İslam fıkhına göre tüketimi ve ticareti caiz olan mallar kapsamındadır. Bu sebeple bunların satılması, bu şartı sağlamaktadır. Satışın hem satıcı hem de alıcı tarafından karşılıklı rızayla yapılması gerekir. Cebir, hile veya aldatma gibi durumların olmaması şarttır. İânet-i alâ\’l-meâsî (günaha yardım etme yasağı), bir kişinin bir başkasının günah işlemesine doğrudan ve kasten yardımcı olmasını yasaklar. Marketlerin ramazan ayında satış yapması, \”günaha yardım\” kaidesi çerçevesinde ele alınır. Bu noktada fukaha arasında yaygın olan görüşe göre, bu satışlar günaha doğrudan bir yardım olarak kabul edilmez. Gıda ürünlerinin kendisi helal bir üründür. Haram bir iş için üretilen veya satılan bir mal değildir.

İslam fıkhında, bir kimsenin diğer bir kimsenin özel ve şahsi ibadetlerini denetleme veya sorgulama yükümlülüğü yoktur. Satıcı, müşterisinin oruç tutup tutmadığını bilmek veya buna göre hareket etmek zorunda değildir. Gıda satışı, tek başına bir günah fiili (oruç tutmamak) değildir. Oruç tutmamak, alıcının kendi şahsi fiilidir. Satıcı, sadece helal bir malın ticaretini yapmaktadır. Satış, günahın \”sebeplerinden\” biri sayılmaz, zira oruç tutmamak için kuruyemiş yemek şart değildir. Alıcı oruçlu olmasa bile akşam iftardan sonra yemek için de alabilir. Bu nedenle satıcının niyeti, alıcının oruçsuzluğunu desteklemek değil, sadece ticaret yapmaktır. Fıkıh kaideleri ışığında, gıda ürünleri satan dükkanların ramazan ayında oruç tutmayanlara satış yapması caizdir. Bu satışlardan elde edilen para da helaldir. Satıcının, alıcının şahsi tercihlerinden ve ibadetlerinden sorumlu olmadığı ve satışa konu olan malın kendisinin helal olduğu temel fıkıh prensiplerine dayanmaktadır. Bu görüş, dört mezhep (Hanefî, Şafiî, Malikî, Hanbelî) ve günümüz fetva kurumlarının genel kanaatidir.