Yüce Allah, A’râf Suresi 204. ayette şöyle buyurur: “Kur’ân okunduğu zaman onu dinleyin ve susun ki rahmete nail olasınız.” Bu ayet, Kur’an okunurken dikkatle dinlemenin ve sessiz kalmanın önemini açıkça belirtir. Kur’an okunurken dinlemek farz-ı kifayedir. Yani, bir toplulukta Kur’an okunuyorsa, o topluluktan bir kısmının dinlemesiyle diğerlerinden sorumluluk kalkar. Ancak, eğer Kur’an okuyan kişinin yanında dinleyecek tek bir kişi varsa, o kişinin dinlemesi farz-ı ayndır ve dinlemezse günahkâr olur. Peygamber Efendimizin (s.a.s.) hadislerinde Kur’an okuyanın ve dinleyenin sevapta ortak olduğu belirtilir. Hatta bazı rivayetlerde, Kur’an okuyan için bir sevap varken, dinleyen için iki sevap olduğu ifade edilir. Bu, dinlemenin de ne kadar kıymetli bir ibadet olduğunu gösterir.

Kur’an-ı Kerim’i dinlerken, tamamını dinlemek elbette daha büyük bir fazilet ve ecir kazandırır. Mukabele gibi Kur’an’ın hatmedilmesi suretiyle yapılan dinlemeler çok sevaptır. Ancak, bir kısmını dinlemek de Allah katında karşılıksız kalmayacak bir ibadettir. Peygamber Efendimizin (s.a.s.), Abdullah bin Mes’ud’dan (r.a.) Nisa Suresi’ni dinlerken bir yerden sonra “Şimdilik yeter!” buyurduğu rivayet edilmiştir. Bu durum, Kur’an’ın tamamının dinlenmesinin her zaman şart olmadığını, ancak dinlenen kısmın da büyük bir feyiz ve rahmet vesilesi olduğunu gösterir. Önemli olan, dinlerken huşu içinde olmak, Kur’an’ın ayetleri üzerinde düşünmek ve öğütlerinden ibret almaktır. Bir kısmını dahi olsa dikkatle ve saygıyla dinlemek, kişiye manevi olarak büyük katkılar sağlar.