İslam hukukunda borcunu ödeyemeyecek durumda olan kişinin iflası kabul edilir. Böyle bir durumda, borçlunun malları toplanır ve alacaklılara adil bir şekilde paylaştırılır. Bu süreçte borçlunun mağduriyetinin en aza indirilmesi ve geçimini sağlayacak kadar malının kendisine bırakılması esastır. Ancak eğer borçlunun gerçekten ödeme gücü yoksa ve bu durum mahkeme veya bilirkişi tarafından tespit edilmişse, bu kişiyi tekrar tekrar icraya vermek ve onu zor durumda bırakmak İslam ahlakıyla bağdaşmaz. Kur’an-ı Kerim’de borçlu zor durumda ise ona kolaylık gösterilmesi emredilir: “Eğer borçlu darlık içindeyse, eli genişleyinceye kadar ona mühlet verin. Eğer bilirseniz, sadaka olarak bağışlamanız sizin için daha hayırlıdır.” (Bakara, 2/280) Elbette alacaklının da alacağını tahsil etme hakkı vardır. Ancak bu hakkın kullanımı, borçlunun durumunu gözeterek ve İslam’ın adalet prensiplerine uygun şekilde olmalıdır. Eğer borçlunun iflası kesinleşmiş ve mal varlığı dağıtılmışsa, tekrar icra takibi yapmak alacaklıya bir fayda sağlamayacağı gibi, borçluyu da gereksiz yere üzebilir. Fakat eğer borçlunun iflası hileli ise, yani aslında ödeme gücü olmasına rağmen mal kaçırarak veya başka yollarla borcunu ödemekten kaçınıyorsa, bu durumda alacaklının hakkını yasal yollarla araması caiz olur. İslam, haksız kazanç elde etmeyi ve başkalarının hakkını yemeyi kesinlikle yasaklar. Sonuç; ödeme imkanı olmayan ve iflası mahkemece veya yetkili mercilerce tespit edilmiş dürüst bir borçluyu tekrar icraya vermek İslam’ın genel prensipleri ve ahlaki değerleriyle örtüşmez. Böyle bir durumda alacaklının sabırlı olması, borçluya mühlet vermesi veya alacağının bir kısmından vazgeçmesi teşvik edilir. Ancak borçlunun hileli davrandığı şüphesi varsa, yasal yollarla hakkın aranması caizdir.