Medreseye gitmek yerine internet üzerinden ilim tahsil etmesinin “daha doğru” olup olmadığı, çeşitli açılardan değerlendirilmesi gereken bir konudur. Her iki yöntemin de kendine göre avantajları ve dezavantajları bulunmaktadır. İnternet, coğrafi kısıtlamaları ortadan kaldırır. Kişiler yaşadıkları yer neresi olursa olsun, dünyanın dört bir yanındaki hocalara ve kaynaklara ulaşabilirler. Özellikle medreseye gitme imkanı olmayan veya fiziki olarak uzak yerlerde yaşayanlar için bu büyük bir avantajdır. Ders saatleri ve çalışma düzeni açısından daha fazla esneklik sunar. Kadınlar, ev işleri, çocuk bakımı veya diğer sorumluluklarıyla ilim tahsilini birleştirebilirler. Kendi hızlarında ilerleme imkanı bulurlar. Ev ortamı, bazı kadınlar için dışarıdaki bir medrese ortamına göre daha güvenli ve rahat olabilir. Özellikle toplumsal baskıların veya güvenlik endişelerinin olduğu bölgelerde bu durum önem taşır. İnternet, ders notları, e-kitaplar, video dersler, online kütüphaneler gibi zengin bir kaynak çeşitliliği sunar. Bu da farklı öğrenme stillerine hitap edebilir. Seyahat, konaklama gibi medreseye gitmenin getireceği ek maliyetlerden tasarruf edilebilir.

Ancak medreseler, öğrencilere bir topluluk içinde öğrenme, tartışma ve sosyalleşme imkanı sunar. İnternet üzerinden ilim tahsilinde bu türden yüz yüze etkileşimler sınırlı kalabilir. Bu durum, öğrencilerin motivasyonunu ve aidiyet duygusunu etkileyebilir. Evde tek başına çalışma, daha fazla öz disiplin ve motivasyon gerektirebilir. Dışarıdan gelen bir yapı ve denetimin olmaması, dersleri aksatma veya bırakma riskini artırabilir. Yüz yüze kurulan hoca-öğrenci ilişkisi, ilim tahsilinde önemli bir yere sahiptir. Hocanın öğrenciyi tanıması, rehberlik etmesi ve manevi destek sağlaması uzaktan eğitimde aynı düzeyde olmayabilir. Medrese ortamı, ilim öğrenmeye odaklanmış bir atmosfer sunar. Ev ortamı ise dikkat dağıtıcı unsurlar içerebilir. Geleneksel medrese eğitimi, genellikle diz çökme, yani bir hocanın önünde yüz yüze ve belli bir disiplin içinde ders alma esasına dayanır. Bu, sadece bilginin aktarımı değil, aynı zamanda hocanın adabını, ahlakını ve manevi terbiyesini de öğrencilere aktarmayı amaçlar. İnternet üzerinden yapılan eğitimde ise bu hoca-öğrenci ilişkisinin derinliği ve doğrudan aktarımı zayıflayabilir.

Sonuç olarak; internet üzerinden ilim tahsil etmenin “daha doğru” olup olmadığına dair kesin bir yargıda bulunmak zordur. Bu, bireyin kişisel koşullarına, öğrenme tarzına ve hedeflerine bağlıdır. Eğer bir kişi, medreseye gitme imkanına sahip değilse veya diğer sorumlulukları nedeniyle evden ayrılması mümkün değilse, internet üzerinden ilim tahsil etmek harika bir alternatiftir ve ilme ulaşma yolunda önemli bir fırsattır. Ancak imkanlar elveriyorsa ve özellikle manevi rehberlik, topluluk içinde öğrenme ve derinlemesine bir hoca-öğrenci ilişkisi aranıyorsa, medrese eğitimi daha bütüncül bir deneyim sunabilir. İdeal olan, her iki yöntemin de avantajlarından faydalanan bir yaklaşım sergilemektir. Örneğin, temel dersleri online takip ederken, belirli zamanlarda bir hoca ile yüz yüze görüşmek veya online dersleri bir öğrenme grubuyla desteklemek, eksiklikleri gidermeye yardımcı olabilir. Önemli olan, ilim tahsil etme niyetinin samimiyeti ve bu yolda sarf edilen çabadır. Her iki yol da doğru şekilde kullanıldığında ilim öğrenmeye vesile olabilir.