Kamu kurumu lojmanlarında oturma süresi dolan bir kişinin, ihtiyaca binaen bu süreyi uzatmak istemesi durumunda kul hakkı oluşup oluşmayacağı konusunun tek bir kesin cevabı yoktur. Bu durum, olayın detaylarına, mevcut yönetmeliklere ve etik değerlendirmelere göre farklılık gösterebilir. Kamu lojmanları genellikle, kamu görevlilerine görevlerini daha etkin bir şekilde yerine getirmeleri için bir kolaylık sağlamak amacıyla tahsis edilir. Bu, görevin niteliği, atama zorunluluğu veya ekonomik koşullar gibi faktörlere bağlı olabilir. Lojman tahsisinde belirli bir süre sınırı konulmasının temel nedeni, lojmanların ihtiyaç sahibi diğer kamu görevlilerinin de faydalanabilmesi için döngüsel olarak kullanılmasıdır. Öncelikle, lojman tahsisiyle ilgili kurumun kendi yönetmelikleri esas alınmalıdır. Bu yönetmelikler, oturma süresinin uzatılmasına ilişkin istisnai durumları, şartları ve başvuru süreçlerini açıkça belirtmelidir. Eğer yönetmelikler, belirli ihtiyaç durumlarında süre uzatımına olanak tanıyorsa ve kişi bu şartları sağlıyorsa, bu durum kul hakkı oluşturmaz.

Yönetmeliğe uygun, belgelenebilir ve kurum tarafından onaylanmış bir uzatma, kul hakkı doğurmaz. Ancak, ayrıcalıklı muamele, tanıdık vasıtasıyla veya haksız yere yapılan uzatmalar, diğer lojman bekleyenlerin hakkına tecavüz anlamına gelebilir. Sonuç olarak, kamu lojmanlarında oturma süresi dolan bir kişinin ihtiyaca binaen süreyi uzatmak istemesi, eğer bu durum kurumun ilgili yönetmeliklerine uygunsa, gerçek ve belgelenebilir bir ihtiyaca dayanıyorsa ve en önemlisi, lojmana ihtiyacı olan diğer kamu görevlilerinin haklarını ihlal etmiyorsa kul hakkı oluşmaz. Ancak, bu talep; yönetmeliklere aykırıysa, müşahhas ve gerçek bir ihtiyaca dayanmıyorsa, lojman bekleyen diğer personelin hakkını gasp etme sonucunu doğuruyorsa, o zaman kul hakkı oluşabilir. Bu tür durumlarda, karar mercii olan kurumun, hem ilgili yönetmeliklere hem de adalet ve hakkaniyet ilkelerine uygun hareket etmesi büyük önem taşır. Kişinin de talebini yaparken haklı bir nedene dayanması ve başkalarının hakkını göz ardı etmemesi gerekir.