İslam hukukuna göre, bir mal üzerindeki mülkiyet hakkı (mal sahibi olma) ve bu hakkın gerektirdiği tasarruf yetkisi, bizzat mal sahibine aittir. Bir çalışanın (müşteri hizmetleri görevlisi, satış temsilcisi vb.) bir mal veya para üzerindeki tasarrufu (affetme, bağışlama, helal etme), ancak mal sahibi tarafından kendisine verilmiş bir açık ve geçerli vekalet yetkisi ile mümkündür. Çalışanlar, genellikle sadece işlerini yürütmek, satış yapmak, teslimat sağlamak gibi idari ve operasyonel konularda yetkilidirler. Mal sahibinin hakkından (fiyat farkından) feragat etme ve bunu helal etme yetkisi, genellikle bu vekalet sınırlarının dışındadır. Müşteri hizmetleri personelinin “Sorun yok, helal olsun” demesi, mal sahibinin rızasını temsil etme konusunda yasal veya şer’i açıdan yetersiz kalır. Bu, çalışanın kendi iyi niyetini gösterir, ancak şirketin/mal sahibinin hakkından vazgeçtiği anlamına gelmez. Şüpheden kurtulmak ve kul hakkını yerine getirmek için en doğru yol, işletmenin asıl yetkilisi (işletme sahibi, müdür veya bu konularda açık yetkiye sahip bir yönetici) ile iletişime geçip durumu teyit etmektir. Eğer asıl yetkili de durumu öğrenir ve açıkça “Helal olsun, bu tip durumlarda fark talep etmiyoruz” derse, ancak o zaman üzerinizdeki maddi sorumluluk kalkmış olur. Bir Müslüman, devletin meşru ve adil vergi kanunlarına uymakla yükümlüdür. Ancak, vergi yükümlülüğü (beyan ve ödeme) işletmeye aittir. Sizin bir alıcı olarak faturadaki KDV farkından dolayı doğrudan mesuliyetiniz bulunmaz. Bu durum, işletmenin devlete karşı vergi beyanında ortaya çıkabilecek bir eksiklik ve hukuki sorumluluktur.