İslami ilkelere göre, bir ürünün veya hizmetin temel ihtiyacı karşılayıp karşılamadığı, alternatifi olup olmadığı ve bireyin sağlığı üzerindeki etkisi bu konuda belirleyici rol oynar. İlaç, genellikle zaruret (zorunluluk) kategorisine giren bir üründür. Hayati bir hastalığın tedavisinde, şiddetli ağrıların dindirilmesinde veya kalıcı bir rahatsızlığın önlenmesinde ilaç kullanımı kaçınılmaz olabilir. İslam hukukunda zaruretler, haramları mübah kılar prensibi esastır. Bu prensip, kişinin hayatını veya sağlığını tehdit eden durumlarda, normalde sakınılması gereken şeylere ruhsat tanınabileceği anlamına gelir. Eğer söz konusu ilaç, hayatî bir önem taşıyorsa, alternatifi yoksa veya mevcut alternatifler aynı derecede etkili değilse, bu durumda ilacı kullanmak caiz olur. Çünkü kişinin sağlığını koruması, dinin temel amaçlarından (makasıdu’ş-şeria) biridir. Fakat aynı etken maddeye sahip, aynı derecede etkili ve uygun fiyatlı alternatif bir ilaç mevcutsa ve bu alternatif ilaç, İslam düşmanlığı yapmayan bir marka tarafından üretiliyorsa, bu alternatifin kullanılması zorunlu olur. Bu, hem söz konusu markaya ekonomik destek vermekten kaçınma hem de Müslümanların genel hassasiyetlerine uygun hareket etme açısından gereklidir. Ancak alternatifin bulunamaması, alternatifin aşırı pahalı olması veya etkisinin şüpheli olması durumunda, diğer markanın ilacını kullanmak caiz hale gelir.