Kur’an ve Sünnet, ırk, renk, dil veya soy üstünlüğünü reddeder. Allah katında üstünlüğün tek ölçütü takvadır (Allah’a karşı sorumluluk bilinci). Peygamber Efendimiz (s.a.s.), ırkçılığa çağıranın, ırkçılık davası güdenin ve ırkçılık üzere ölenin kendilerinden olmadığını (kınadığını) bildirmiştir. Eğer bir kişinin ırkçılığı size, ailenize veya çevrenizdeki diğer insanlara açık bir zarar veriyorsa, fitneye neden oluyorsa veya huzurunuzu ciddi şekilde bozuyorsa, bu zararı önlemek için iletişimi sınırlandırmak, gerekirse de kesmek bir hak olabilir. İslami öğretilere göre, bir Müslüman’ın yanlışına karşı ilk tepki genellikle onu güzellikle uyarmak, nasihat etmek ve doğru yola davet etmek olmalıdır. Bazı alimler, kişinin günahından dönmesi için bir caydırıcı tedbir olarak, belirli bir süre iletişimi kesmenin (hicran) caiz olabileceğini belirtirler. Ancak bu, genellikle daha büyük bir fayda (kişinin günahtan dönmesi) beklendiği durumlarda ve süresiz olmamak kaydıyla düşünülür. ​Irkçılık, İslam’ın temel kardeşlik ilkesine aykırı çok büyük bir günahtır. Bu durumda, öncelikle uyarı ve nasihat yollarını denemek en uygun olanıdır. Ona ırkçılığın İslam’daki yerini ve büyük bir hata olduğunu anlatmak gerekir. Eğer bu kişi ırkçı davranışlarında ısrar ediyor, uyarıları dikkate almıyor ve bu davranışları size veya başkalarına zarar vermeye devam ediyorsa, iletişimi asgari düzeye indirmek veya kesmek, kötülüğe rıza göstermemek ve kendinizi/başkasını korumak amacıyla caiz olabilir. Bu, kişinin yaptığı yanlışın büyüklüğünden kaynaklanan bir tepki olarak görülebilir. Ancak, kin gütmeden ve sadece yanlış davranışa karşı bir duruş sergileyerek bu eylemi gerçekleştirmek önemlidir.