Hayvanat bahçesi işletmek veya hayvanat bahçesinde çalışmak, İslam fıkhında detaylı değerlendirme gerektiren bir konudur. Temel mesele, İslam’ın hayvanlara verdiği önem ve hayvan haklarının nasıl yorumlandığıdır. Genel olarak, hayvanat bahçesi işletmenin kendi başına haram veya mekruh olmadığı belirtilir. Ancak bu durum, önemli şartlara bağlıdır. İslam, hayvanlara eziyet etmeyi kesinlikle yasaklar. Bir hayvanat bahçesi işletirken, hayvanların doğal yaşam ortamlarına en yakın koşulların sağlanması, yeterli genişlikte alanlarının olması, düzenli ve yeterli beslenmelerinin sağlanması ve genel olarak refahlarının gözetilmesi zorunludur. Bir hayvanat bahçesinin sadece ticari bir gelir kapısı olmasından ziyade, eğitim, bilinçlendirme ve nesli tükenmekte olan türlerin korunması gibi amaçlara hizmet etmesi, caizliğini artıran önemli bir faktördür. Hayvanların birer “canlı oyuncak” gibi görülmemesi, ticari kaygılarla istismar edilmemesi veya fıtratlarına aykırı şekillerde sergilenmemesi gerekir.

Hayvanat bahçesinde çalışmanın caiz olup olmadığı da yine işletmecilikte olduğu gibi, işletmenin hayvanlara karşı tutumuna ve çalışanın niyetine bağlıdır. Eğer çalıştığınız hayvanat bahçesi, hayvanların ihtiyaçlarını karşılıyor, onlara iyi bakıyor, eziyet etmiyor ve doğal ortamlarına uygun koşullar sağlamaya çalışıyorsa, bu tür bir yerde çalışmak caizdir. Hatta hayvanların refahını artırmaya yönelik çabalar, İslam’ın merhamet ve şefkat prensipleriyle uyumludur. Ancak, hayvanların daracık kafeslerde, kötü koşullarda tutulduğu, aç bırakıldığı, ihmal edildiği veya herhangi bir şekilde zulme uğradığı bir hayvanat bahçesinde çalışmak caiz değildir. Bu durumda, çalışan da bu zulme ortak olmuş sayılabilir. Çalışanın görevi de önemlidir. Eğer göreviniz hayvanların refahını sağlamak, onlara bakmak ve iyi muamele etmekse, bu olumlu bir durumdur. Ancak hayvanlara kötü muameleye yol açabilecek veya buna göz yummayı gerektiren bir görev ise, bu caiz olmaz.