İslam fıkhına göre balıkların helalliği, etçil olup olmamalarına değil, genel olarak “balık” kategorisine girip girmediklerine ve ne şekilde öldüklerine bağlıdır. Suda yaşayan ve “balık” olarak tanımlanan her türlü hayvanın eti helaldir. Bu kurala göre, etçil veya otçul olması fark etmeksizin, denizde veya tatlı suda yaşayan tüm balıkların eti yenilebilir. Kalkan balığı, sazan, yunus balığı, yılan balığı, hatta köpek balığı gibi etçil türler de bu kapsamdadır. Hanefi mezhebine göre, deniz ürünlerinden sadece “balık suretinde” olanlar helaldir. Midye, istiridye, ıstakoz, yengeç, kalamar, ahtapot gibi “balık şeklinde olmayan” deniz canlıları Hanefi mezhebine göre helal değildir. Diğer üç mezhep (Şafii, Maliki, Hanbeli) ise genel olarak denizden çıkan her türlü canlının helal olduğunu kabul eder. Denizde veya suda kendiliğinden ölüp, karnı üst tarafta duran (yüzeye çıkan) balıklar Hanefi mezhebine göre yenmez. Ancak, su çekilip açıkta kalarak ölen veya ağ, saçma, ilaç gibi bir yöntemle avlanırken ölen balıklar helaldir. Balıklar, pis sularda yaşamış olsalar bile, temizlenip yıkandıktan sonra etleri yenebilir. Tıbbi açıdan zararlı olabilecek durumlar (örneğin çiğ tüketim) ise fıkhi bir haramlık sebebi değil, sağlıkla ilgili bir kerahet meselesidir. Özetle, etçil balıkların (örneğin köpek balığı, yılan balığı, piranha gibi türler) eti, genel olarak “balık” kategorisine girdiği için İslam fıkhında helal kabul edilir. Ancak Hanefi mezhebinin balık dışındaki deniz ürünlerine getirdiği sınırlama ve kendiliğinden ölen balıklarla ilgili hükümler göz önünde bulundurulmalıdır.