Hanbeli Mezhebine Göre Mezi’nin (Mezinin) Hükmü
​Mezî; şehvetin hafiflemesi, cinsel ilişkiyi hatırlama veya arzulama anında gelen, ince, beyaz, şeffaf bir sıvıdır. Fışkırarak çıkmaz, arkasından gevşeklik (fütur) gelmez ve kişi bazen çıktığını hissetmeyebilir.
​Hanbelîler’e (Hanbeli Mezhebi’ne) göre mezinin hükmü şöyledir:
​1. Mezi’nin Temizlik Hükmü (Taharet Durumu)
​Mezî, Hanbelîler’e göre necis (kirli) kabul edilir.
​Necaset: Mezi, bedene veya elbiseye isabet ettiğinde yıkanması gereken necasetlerdendir.
​Delil: Bu konuda, Ali bin Ebî Tâlib’in (r.a.) Peygamber Efendimiz’e (s.a.s.) mezi hakkında sorup: “Ondan dolayı istincâ etmekle (cinsel organı yıkamakla) ve abdest almakla emrolundum” dediği hadisle istidlal ederler. İstincâ emri, mezinin necis olduğunu ve çıktığı yerin temizlenmesi gerektiğini gösterir.
​2. Mezi’nin Beden ve Elbiseye İsabet Etmesi Hükmü
​Beden: Mezi’nin bulaştığı cinsel organın (erkeklik organının) ve iki hayaların (testislerin) yıkanması vaciptir. Buna istincâ denir ve mezi çıktıktan sonra zorunludur.
​Yapılış Şekli: Mezi’nin çıktığı yer (penis) ve mezinin bulaştığı bölgeler (hayalar) yıkanır.
​Elbise: Mezi elbiseye isabet ederse, necasetten temizlenmesi için yıkanması vaciptir.
​Not (Hafifletme): Bazı âlimler (sadece Hanbelîler değil), mezinin yaygın bir durum olmasından dolayı, elbiseye bulaşan kısmına su serpmekle (nadh – nemlendirmekle) yetinilebileceğini söylemişlerdir. Ancak Hanbeli mezhebinde genel olarak yıkama esas alınır.
​3. Abdest Hükmü (Vudu Durumu)
​Mezî’nin çıkması, icma ile abdesti bozar (nâkızdır).
​Abdest: Mezi çıkan kişinin namaz ve benzeri ibadetler için abdest alması gerekir.
​Gusül (Boy Abdesti): Mezî, boy abdestini (guslü) gerektirmez. Sadece abdest almayı gerektirir.