Cabir bin Abdullah’tan (r.a.) rivayet edilen bir hadiste, Rasûlullah’ın (s.a.s.) Hayber günü eşek etlerinden nehyettiği bildirilmiştir. (Buhârî, Megazi, 38; Müslim, Nikâh, 29; Ebu Davud, 3788) ​Bu hadis, evcil eşeğin (ehli eşek) eti yenen hayvanlar grubuna girmediğini kesinleştirir. ​İslam hukukunda (fıkıh) genel kabul gören bir kurala göre, bir hayvanın sütünün hükmü, etinin hükmüne tabidir.: Evcil eşek eti haram olduğu için, bu kural gereği onun sütü de haram olan maddeler arasına girer. Bu prensip, başta Hanefî, Mâlikî, Şâfiî ve Hanbelî mezhepleri olmak üzere, İslam alimlerinin çoğunluğunun ortak görüşüdür. ​​Eşek sütü haram sayıldığı için, ondan elde edilen ürünlerin (sabun, kozmetik vb.) esas madde olarak kullanılması caiz görülmez. Çünkü sabunlaşma (istihale) sürecine girse dahi, menşei (aslı) haram olan bir maddeyi zorunlu olmadıkça kullanmaktan kaçınmak gerekir. ​Alimler, eşek sütünün kesinlikle kullanılamayacağı yönünde katı bir tutum sergilemezler. Zaruret (mecburiyet) durumunda bazı istisnalar kabul edilir. ​İslam fıkhının genel kaidesi olan “Zaruretler, yasakları mübah kılar” (Mecelle, Madde 21) prensibi burada devreye girer. Bir kişinin ciddi bir hastalık için eşek sütü kullanması, ancak bazı şartlar altında caiz olabilir. Hastalığın tedavisi için alternatif meşru (helal) bir ilaç veya tedavi yönteminin bulunmaması. ​Hastalığın tedavisinin eşek sütüne kesin olarak bağlı olduğunun uzman bir Müslüman doktor tarafından tavsiye edilmesi. Ancak sabun ve kozmetik ürünler genellikle zaruri ihtiyaçlar (hayat memat meselesi) değil, tamamlayıcı ihtiyaçlar (haciyat) veya lüks (tahsiniyat) kapsamında görüldüğü için, sabun kullanımında bu zaruret şartlarının oluşması çok zordur. Bu nedenle, eşek sütü sabununun kozmetik amaçlı kullanımı, zaruret kapsamına girmediği için caiz görülmez.