İslam dininde anne babanın çocukları arasında adaletli davranması büyük önem taşır ve bu konuda birçok hadis-i şerif bulunmaktadır. Sevgi, ilgi, şefkat, hediye, miras gibi maddi ve manevi konularda çocuklar arasında ayrım yapmak, ciddi ahlaki ve dini sorumluluklar doğurur ve çocuğun üzerinde olumsuz etkiler bırakabilir. Peygamber Efendimiz (s.a.s.), çocuklar arasında adaletle muamele etmeyi emretmiş ve tavsiye etmiştir. Bu konuda çocukların kız, erkek, büyük, küçük vb. olması arasında bir fark yoktur. Nûman bin Beşîr’in (r.a.) anlattığına göre, babası ona bir mal bağışlamak istemiş ve bu duruma Rasûlullah’ı (s.a.s.) şahit tutmak istemiştir. Rasûlullah (s.a.s.), “Buna verdiğini diğer çocuklarına da verdin mi?” diye sorduğunda, babası “Hayır.” cevabını vermiştir. Bunun üzerine Resûlullah (s.a.s.): “Allah’tan korkun ve çocuklarınız arasında adaletli davranın!” buyurmuş ve babası da bağışından vazgeçmiştir. (Müslim, Hibât 13) Başka bir hadiste ise, bir adamın oğlu geldiğinde onu öpüp kucağına oturtması, ardından kızı geldiğinde onu sadece önüne oturtması üzerine Peygamber Efendimiz’in (s.a.s.) “Sen kız çocuğu ile oğlan arasında adaleti gözetmedin!” şeklinde uyardığı rivayet edilir. Bu hadisler, anne baba ve büyüklerin çocuklar arasında maddi ve manevi her konuda adaleti gözetmesi gerektiğini açıkça ortaya koymaktadır. Ancak adaleti gözetmemek durumunda direkt olarak “kul hakkıdır” şeklinde bir ifade bulunmamakla birlikte, adaletsiz davranışın sonuçları kul hakkı ihlaline yol açabilecek niteliktedir. Nitekim ayrımcılık, kardeşler arasında kıskançlık, kin, nefret ve düşmanlığa yol açabilir. Bu da sıla-i rahimin (akrabalık bağlarının) kopmasına neden olabilir ki bu, İslam’da büyük günahlardan biridir. Haksızlığa uğradığını hisseden çocuk, anne babasına karşı sevgi ve saygısını kaybedebilir, hatta onlara karşı isyan ve soğukluk besleyebilir. İslam alimleri, çocuklar arasında eşit davranmamanın günah olduğunu belirtmişlerdir. Zira bu durum, kardeşlik bağlarının kopmasına ve ebeveyne karşı kötü muameleye yol açabilir.