Ergen olmadan ölen kâfirlerin çocukları cennete girecekler mi?
Ergen olmadan ölen kâfirlerin çocukları cennete girecekler mi?
Müslüman olan kimselerin, baliğ olmadan ölmüş çocukları icmâ ile cennetliktirler. Fakat kâfirlerin çocukları hakkında değişik görüşler vardır. Bu konuda müçtehitler farklı görüşler bildirmişlerdir:
1) Akıl-baliğ olmadan ölen kâfir çocukları cennete girer. Hadis-i şerifte: “Cennette İbrahim aleyhisselamın etrafında çocuklar dolaşır. Bunların içinde müşriklerin küçükken ölen çocukları da bulunur” buyrulmuştur.[1] Malum olduğu gibi, çocuk ve deli olan kimseler mükellef olmadıkları için iman ile de muhatap olmazlar.
2) Kâfir çocukları cennette müminlere hizmetçi olur. Hadis-i şerifte: “Rabbimden, küçükken ölen müşrik çocuklarının cennette müminlere hizmet etmelerini istedim, kabul etti” buyrulmuştur.[2]
3) Ana babalarına tâbi olur, onlarla birlikte cehenneme girerler. Küçükken ölen müşrik çocuklarının ahiretteki durumları sorulunca, Rasûlullâh (s.a.s) Efendimiz: “Babalarına tâbidirler” buyurdu. Hiçbir amel işlemeden nasıl babalarına tâbi olur denilince, şöyle buyurdu: “Büyüseydiler, ne amel işleyeceklerini Allah elbette bilir”[3] Bu görüşün delili olan bir başka hadiste: “Müşrikler de, çocukları da Cehennemliktir” buyrulmuştur.[4]
4) Kâfirlerin çocukları, büyüseydi mümin veya kâfir olacaktı. Bu ise ilm-i ilahide bilindiğine göre, hüküm de ona göredir. Yani kâfir olacaklar cehenneme, Müslüman olacaklar ise cennete gider.
5) Cennete de, cehenneme de girmez, Araf denilen bir yerde kalırlar. Fakat burası da devamlı değildir, burada olanlar sonunda cennete girerler. Çünkü kıyamette Cennet ile Cehennemden başka yer yoktur. Hatta, Ahirette imtihan olurlar, kazananlar Cennete, kaybedenler Cehenneme gider diyen âlimler de olmuştur.
6) Kâfir çocukları toprak olacaktır. Cennete gitmek için imanlı olmak, cehennemde ebedi kalmak için de imansız olmak şarttır. Kâfirlerin çocukları ne imanlı, ne de imansızdır, bu nedenle bunlar yok olacaktır.
7) Bazı âlimler de farklı hadis-i şeriflere binaen susmuşlar, bir şey dememişlerdir.
Bu görüşler İmam Süyûtî’nin Tevşîh adlı eserinde zikredilmektedir. Hâdimî Berîka’da[5] ve Kâdızâde de Âmentü Şerhi’nde[6] nakletmektedir.
Kaynakça:
[1] Buhari
[2] Hakim-i Tirmizi
[3] Ebu Davud
[4] İ.Ahmed
[5] C. I, s. 287-288
[6] s. 277
URL Kopyala
