Kur’an-ı Kerim’de ve hadislerde, yeryüzünün bir emanet olduğu ve insanların bu emanete iyi bakmakla yükümlü olduğu vurgulanır. Bu, sadece ibadetleri yerine getirmeyi değil, aynı zamanda canlılara ve çevreye karşı sorumlulukları da kapsar. “Yeryüzünde düzen kurulduktan sonra, orada bozgunculuk yapmayın.” (A’raf Suresi, 56. ayet) ayeti, doğal dengeyi bozacak her türlü eyleme karşı açık bir uyarı niteliğindedir. Ekolojik dengeye zarar veren avlanma da bu bozgunculuk kapsamına girer. Peygamber Efendimiz (s.a.s.), hayvanlara eziyet etmeyi, gereksiz yere öldürmeyi ve hatta yuvalarını bozmayı yasaklamıştır. Bu hadisler, sadece tekil bir canlıya değil, ekosistemin bütününe zarar verebilecek eylemlere karşı bir bilincin varlığını gösterir. İslam’da avlanma, sadece belirli şartlar altında helal kabul edilir. Bu şartlar, avın amacını ve yöntemini belirler. Avlanmanın amacı, geçim sağlamak, gıda ihtiyacını karşılamak veya zararlı hayvanları defetmek olmalıdır. Sadece eğlence veya spor için, ihtiyaç fazlası ve gereksiz yere avlanmak caiz görülmez. Avlanırken hayvanlara eziyet edilmemeli ve av, en kısa sürede, acı çekmeden öldürülmelidir. En önemlisi, avcılık ekolojik dengeyi bozmayacak şekilde yapılmalıdır. Bir türün neslinin tehlikeye girmesine yol açacak şekilde kontrolsüz avlanmak, İslam’ın ruhuna aykırıdır. Özetle, İslam hukuku (fıkıh) ve ahlak prensipleri açısından, ekolojik dengeye ciddi zarar verecek, bir türün neslini tehlikeye atacak veya gereksiz yere hayvanların ölümüne neden olacak şekilde yapılan avlanma günahtır. Bu tür bir eylem, Yüce Allah’ın yarattığı ekosistemin düzenine ve canlılara karşı sorumsuzluk ve merhametsizlik olarak değerlendirilir.