Bu durum, İslam fıkhında “Lukata” (Buluntu Mal) hükümleri çerçevesinde değerlendirilir. Denizde, gölde veya kıyıda kaybolmuş/kopmuş da olsa, bu eşyalar başkalarına aittir. ​Balıkçılık malzemeleri (kopmuş kurşun, kanca, misina vb.) konusundaki hüküm, malın değerine ve sahibinin onu arayacağı beklentisine göre farklılaşabilir. ​Dinin genel prensiplerine göre, sahibinin kaybolduğunda peşine düşmeyeceği, değeri çok düşük veya kullanılamaz hale gelmiş mallar için özel bir ilan yükümlülüğü yoktur. Kopmuş kanca, kurşun, misina parçaları, genellikle, sahibi tarafından telafisi kolay ve önemsiz kabul edilen, kaybolduğunda arama zahmetine girilmeyecek eşyalardır. Bu tür çok düşük değerli malzemeleri bulup almak ve kullanmak caiz olur. Ancak suya düşmüş pahalı bir olta makinesi, kıymetli bir balık ağı veya değerli bir yüzük vb. Bu tür eşyalar, sahibi tarafından aranacak, değerli mallar sınıfına girer. Karada bulunan değerli bir eşyanın hükmü neyse, denizde veya kıyıda bulunan değerli eşyanın hükmü de aynıdır. Bu eşyayı sahibine vermek niyetiyle almak makbul olabilir. Ancak onu kendine mal etmek (gasp etmek) niyetiyle almak caiz olmaz. Değeri yüksekse, bulan kişi bu malı çevrede, balıkçı derneklerinde veya uygun bir mecrada, malın özelliklerini belirtmeden bir yıl süreyle ilan etmelidir. Bu eşya bulan kişinin yanında bir emanettir. Sahibinin ortaya çıkmasından ümit kesecek bir sürenin geçmesinin sonunda sahibi çıkmazsa, malı fakirlere sahibi adına sadaka olarak verebilir veya kendisi fakirse kullanabilir. Ancak daha sonra sahibi çıkarsa, malın bedelini ödemek zorundadır. Özetle, ​halk arasında “denizden çıkan mal helaldir” gibi bir inanış olsa da, fıkıh alimleri denizden çıkan eşyanın (lukatanın), karadan çıkan eşya hükmünde olduğunu belirtirler.