Kadı Ebu Bekir bin Arabi şöyle demiştir: “Çocuk, anne babasının yanında bir emanettir. Onun temiz kalbi, her türlü nakış ve resimden arınmış, değerli, sade bir mücevherdir. Her türlü nakşı kabul eder ve kendisine yöneltilen her şeyi kabul eder. Eğer hayra alıştırılır ve öğretilirse, bunun üzerine yetişir ve dünyada ve ahirette mutlu olur. Anne babası, ona öğretmenlik ve terbiye eden herkes onun sevabına ortak olur. Eğer şerre alıştırılır ve ihmal edilirse, mutsuz olur ve helak olur. Bunun vebali, ona bakan ve velisi olanın boynunadır. Baba, çocuğunu dünya ateşinden koruduğu gibi, onu ahiret ateşinden de korumalıdır, bu daha önceliklidir. Onu korumak, ona edep öğretmek, onu doğru yola iletmek, ona güzel ahlakı öğretmek ve onu kötü arkadaşlardan korumakla olur.” Müzik, ister tek başına ister eğitim esnasında derslere eşlik etsin, haramdır. Bu küçükler mükellef olmasalar da, büyüklerin onları müzikli eğitim araçlarına dahil etmesi caiz değildir. Müzikle hasıl olduğu iddia edilen faydanın yerine, mübah olan şeyler ikame edilebilir. Müziksiz eğitim araçları çoktur ve amaç bunlarla gerçekleştirilebilir. Anne babaların, mükellef olmasalar da, çocuklarını haram olan müziği dinlemeye alıştırmaları caiz değildir. Harama alışmamaları için; uyutmak, eğitmek, oynatmak vb. esnasında müzik dinletmek de caiz değildir. Dolayısıyla çalgı aletleri ve diğer eğlence aletlerinin, İslami ilahilerde, başka yerlerde, eğitimde veya başka bir yerde kullanılması caiz değildir.