Bu tür ifadeler, İslâm ahlâkı ve inanç sistemi açısından uygun görülmemektedir, ancak bunun sebebi günah olmaktan ziyade, edeb ve ifadedeki aşırılıktır. ​Bu ifade, çocuğa duyulan aşırı sevgi ve düşkünlüğü dile getirir. Doğrudan haram bir günah teşkil etmez, ancak nehyedilen (sakınılması gereken) bir ifade tarzıdır. İslâm’a göre bir Müslüman’ın sevgisinin merkezinde sadece Allah (c.c.) olmalıdır. Başka bir varlığa karşı duyulan sevginin, Allah sevgisini haşa gölgede bırakacak veya onun önüne geçecek şekilde ifade edilmesi sakıncalıdır. Bu tür ifadeler, aşırı dünya sevgisi veya dünya menfaatini (bu durumda çocuğu) her şeyin üstünde tutma anlamına geldiği için, ahlaki açıdan kaçınılması gereken bir dildir. ​Bu ifade, çocuğu dışındaki tüm akraba, eş, dost ve toplum bağlarını reddetmeyi içerir. Bu ifade, potansiyel olarak kul hakkı ihlallerine ve sıla-i rahim (akrabalık bağlarını koruma) ilkesinin reddine yol açabilir. İslâm, anne-baba, eş, akrabalar ve komşularla iyi ilişkiler kurmayı, bağları korumayı emreder. Bu bağları reddetmek veya kesmeyi ifade etmek, sıla-i rahimi terk etme riskini taşır. Çocuklar elbette değerlidir, ancak anne-babanın aynı zamanda eşine, diğer çocuklarına ve kendi anne-babasına karşı da sorumlulukları ve hakları vardır. Tüm bu sorumlulukları göz ardı edip “Herkesi karşıma alırım” demek, ifrat (aşırılık) ve tefrit (ihmal) içerir. ​Bu ifadeler kişinin o anki duygularını abartılı bir şekilde yansıtmak için kullanılıyor olsa da, İslâm ahlâkında ifadelerin dikkatli seçilmesi esastır. Sevginizi ifade ederken, Allah’ın sevgisi ve rızası başta olmak üzere, diğer kul haklarını ve akrabalık bağlarını ihlâl etmeyecek şekilde daha mutedil (ılımlı) bir dil kullanılması tavsiye edilir. Örneğin, “Allah’ın izniyle, çocuğumu her türlü kötülükten korumak için elimden geleni yaparım” gibi ifadeler daha doğru olacaktır.