​İslam fıkhında gebeliğin sonlandırılması (kürtaj), ceninin yaratılış evreleri ve ruhun ne zaman üflendiği (nefhu’r-rûh) prensibine göre değerlendirilir. ​Fıkıhçılar, cenine ruhun üflenmesi vaktine dair rivayetlerdeki ihtilafı (40, 42, 120. gün) belirtirken, tıbbi gelişmelerle birlikte erken dönemde (ilk 40 gün) dahi uzuvların oluşmaya başladığını vurgulamaktadır. Bu süreden önce gebeliğin sonlandırılması, “zaruret veya güçlü bir mazeret” varsa daha hafif görülür. Bu süreden sonra gebeliğin sonlandırılması haram kabul edilirken, anne hayatının tehlikeye düşmesi gibi güçlü bir meşru mazeret olması durumunda cevaz verenler bulunmaktadır. Bu süreden sonra, cenin artık yaşayan bir nefis olarak kabul edilir ve gebeliği sonlandırmak kesinlikle haramdır ve cinayet hükmündedir. Tek istisna, annenin hayatının kurtarılmasının başka bir yolla mümkün olmamasıdır (hayatî tehlike).

Dinimize göre, bir cenin anne rahminde canlandıktan sonra, annenin hayatı söz konusu olmadığı sürece, hiçbir mazeretle aldırılmaz ve aldırılması bir cinayettir. (Gazalî, İhya, 2/47;  V. Zuhaylî, el-Fıkhu’l-İslamî, III/556-558) Engelli olarak dünyaya gelmiş bir çocuk, engeli gerekçesiyle nasıl öldürülemezse, ana rahminde yaşamaya başlayan cenin de engelli doğma ihtimaliyle aldırılamaz, yani öldürülemez. Ancak anne hayatının tehlikeye girmesi durumunda müdahele edilmesine müsade edilmektedir. Ruh üflendikten sonra (40 gün) kürtaj yapan kişi cinayet işlemiş olur ve diyet (gurre) ödemesi gerekir. Gurre, tam diyetin (bir yetişkinin öldürülmesi diyeti) yirmide biri kadardır. Bu, fıkıh âlimlerinin çoğunluğuna göre beş deve veya bunun parasal karşılığı olan 500 dinar (yaklaşık 213 gram altın) değerindedir. Bu bedel, kürtaj yapan tarafından cenin’in diğer mirasçılarına verilir. Ancak mirasçıların bu alacağı talep etmeyip ibra etme hakkı vardır.