İslam dininde bir kız evladının, uygun olmayan (karışık ve caiz olmayan) bir ortamda çalışmaya zorlandığında, ebeveynine itaat etme konusunda nasıl bir yol izlemesi gerektiği önemli bir konudur. Bu durum, hem ebeveyn hakkını hem de bireyin dini yükümlülüklerini içerir. İslam’da evlatların anne babalarına itaat etmesi esastır ve büyük bir erdemdir. Ancak bu itaat, Allah’ın emirlerine aykırı olmadığı sürece geçerlidir. Eğer anne babanın isteği, Allah’ın farz kıldığı bir ibadeti yapmaya engel oluyor veya haram olan bir şeyi işlemeye teşvik ediyorsa, bu durumda onlara itaat etmek caiz olmaz. Peygamber Efendimiz (s.a.s.) şöyle buyurmuştur: “Yaratana isyan olan yerde yaratılana itaat olmaz.” Eğer bir kız evladı, çalışacağı ortamın dini açıdan caiz olmadığını (örneğin, kadın ve erkeklerin İslami kurallara uygun olmayan şekilde iç içe olduğu, mahremiyetin ihlal edildiği, haram kazancın olduğu vb.) biliyorsa bu isteğe itaat etmek zorunda değildir.

Evin geçimi babaya aittir, kız evladın çalışmasını istemesi büyük bir yanlıştır. Dolayısıyla kız evladı, öncelikle ebeveynlerine durumun dini hassasiyetlerini ve neden bu ortamda çalışmak istemediğini sakin, saygılı ve güzel bir dille anlatmalıdır. Kendi dini sorumluluklarını ve vicdani rahatsızlığını ifade etmelidir. Aile büyükleri, din bilgisi olan kişiler veya güvendiği bir hocadan yardım isteyerek ebeveynlerini ikna etmeye çalışabilir. Bu durumda yapılan, ebeveynlere karşı bir isyan veya itaatsizlik olarak değil, Allah’ın emirlerine öncelik vermek olarak algılanmalıdır. Sonuç olarak, bir kız evladı, caiz olmayan bir ortamda çalışmaya zorlandığında, ebeveynine itaat etmek zorunda değildir. Önemli olan, bu durumu en uygun ve hikmetli bir şekilde yönetmek, aile içi huzuru bozmamaya çalışırken aynı zamanda dini vecibelerini yerine getirmektir.