Nikâh akdi sırasında kadının, boşanma hakkının kendisine verilmesini (Tezviz-i Talak) şart koşması ve erkeğin bunu kabul etmesi geçerli ve caiz bir işlemdir. Bu şartla kadın, erkeğin kendisine devrettiği boşama yetkisine sahip olur. Eğer erkek, nikahta kadına boşama yetkisi verilmesi şartını kabul eder veya nikahtan sonra “ne zaman istersen kendini boşa” gibi bir ifadeyle yetki verse, kadın bu hakkı ömür boyu kullanabilir. Fakat boşama hakkı alan kadının, kendini kocasından boşama yetkisi alması, bir hakkın kötüye kullanılmayacağı anlamına gelmez. İslam’da boşanma, Allah’ın (c.c.) helal kıldığı şeyler içinde en sevimsiz olanı olarak nitelendirilir. Konu hakkındaki hadis-i şerif şöyledir; “Allah’ın helâl kıldığı şeyler arasında, boşanma hiç sevmediği helâldir.” (İbn-i Mâce: 2018) ​

Kadın, kendisine tanınan bu hakkı kullanırken dinde meşru sayılan bir ihtiyaç veya zaruret varsa, yani evlilik hayatı çekilmez bir hal almışsa, bu hakkını kullanması caizdir ve bir vebal taşımaz. Şiddetli geçimsizlik, kocanın kötü muamelesi, dini vecibeleri yerine getirmeme, evlilik birliğinin sürdürülmesinin imkansız hale gelmesi gibi durumlar bir sebep teşkil eder. Şayet kadın kendisine devredilen bu hakkı geçerli bir dinî sebep olmaksızın, keyfi veya basit bir anlaşmazlık nedeniyle kullanırsa, bu durum mekruh kabul edilir ve vebal gerektirir. Peygamberimiz (s.a.s.) şöyle buyurmuştur: “Herhangi bir kadın, geçerli bir sebebi olmaksızın kocasından boşanma talep ederse, cennetin kokusu ona haram olur!” (Ebû Dâvûd, Talâk, 17-18). Bu hadis, sebepsiz yere boşanmanın dindeki ciddiyetini ve vebalini açıkça göstermektedir. Tefviz-i Talak ile boşanma yetkisini almış olsa bile, sebepsiz yere kullanması bu vebali doğurur.