İnsan icâresi, insanın hâsıl ettiği menfaat yani emek üzerine kurulan, diğer bir ifadeyle iş görme borcu doğuran icâre akdidir. Bu nevi icâre akdi de süre üzerine kurulan insan icâresi, amel üzerine kurulan insan icâresi şeklinde iki gruba ayrılır. İş akdinin taraflarını işçiyle (ecîr) iş veren (müstecir, sâhibü’l-amel) meydana getirir. Kira akdinde kiralayan, eşyanın kullanımını kiracıya ücret karşılığı devretmekteydi. İş akdinde ise işçi emeğini ücret karşılığı iş verene tahsis etmektedir. Kaynaklarda ve Mecelle’de (md. 413) işçinin “kendini kiraya veren kimse” olarak tanımlanmasının anlamı bu olup icâre akdi çerçevesinde işçi “ücretle iş gören kimse” şeklinde tarif edilebilir.

Buna binaen; beden eğitimi, matematik, fen bilimleri, dil gibi genel konularda ders vermek ve bu dersler karşılığında ücret almak caizdir. Bireysel veya küçük gruplara özel ders vermek ve bu dersler karşılığında ücret almak da caizdir. Ancak bu cevaz için eğitimi ve öğretimi yapılan işin meşru, süre ve ücretin de malum olması gerekir. Ayrıca devlet memuru olan bir öğretmenin, devletin koyduğu kurallara aykırı olarak ek ücretli ders vermesi caiz olmaz. Sonuç olarak, ücret karşılığı öğretmenlik, eğitim ve bilgi öğretiminde bulunmak genel olarak caiz kabul edilmekle birlikte, bazı özel durumlara ve şartlara riayet etmek zorunluğu söz konusudur.