İmâm-ı Gazâlî Hazretleri, Kur’ân, Sünnet ve sahâbe uygulamalarından öğrenilen yılların birikimi ile Kur’ân okuma edebini şöyle anlatır: “Kur’ân okuyacak kişi, abdestli, edepli ve ağırbaşlı olmalıdır. İster ayakta, ister oturmuş olsun, kıbleye yönelmelidir. Başını hafifçe öne eğmeli, bağdaş kurmuş, yaslanmış olmamalı ve kibirli havaya bürünmemelidir. Tıpkı hocasının önünde oturduğu gibi oturmalıdır. Kur’ân’ın en fazîletli okunuşu, namazda kıyamda olanı ve câmide yapılanıdır. Amellerin en faziletlisi işte budur. Abdestsiz okumanın da, yatağına uzanarak okumanın da elbette sevabı vardır, lâkin azdır.”

Allâh’ın kelâmına gösterilmesi gereken hürmetin farkında olan İkrime (r.a) Kur’ân’ı eline alırken titremeye başlar: ”Bu Rabbimin kelâmı, bu Rabbimin sözü!” diye âdeta kendinden geçerdi. Kur’ân okumaya başlayan kimsenin; o Kelâm’ın Sahibi’nin büyüklüğünü tam mânâsıyla hissetmesi, okuduğu şeyin insan sözü olmadığını bilmesi, onun hürmet gösterilmesi gereken bir ilâhî kelâm olduğunun şuurunda olması gerekir. İşte bütün bunlar derinlemesine düşünülerek, Kelâm’ın Sahibi yüceltilir, O’nun Kelâmı’na saygı gösterilir. Dolayısıyla bir işle meşgul iken bu tefekkür ve bu edep üzere Kuran okumak mümkün olmayacağı için bir işle meşgul iken Kuran okumak tercih edilmemelidir.

Kur’an Allah’ın kitabıdır, onu okurken ve dinlerken Allah ile baş başa olmak, Kur’an’a iman eden bir mü’min olmanın gereğidir. Ama bu gerekliliğe iman edildiği hâlde Kur’an okurken hela veya hamam gibi uygun olmayan bir mekanda meşgul olmak gibi uygunsuz bir mekanda veya işte olmadığı sürece başka bir iş yapmak günah değildir. Mesela; bir kadın hem bulaşık yıkayıp hem de Kuran okusa bunda bir sakınca olmaz. Bir Müslüman hem araba kullanıp hem Kur’an-ı Kerim okuyabilir ama bir Müslüman, hem televizyon izliyor hem de Kur’an okuyor ise bu caiz olmaz.