Çocuğu doğuran kadının tesbit edilmesi çocukla anne arasındaki nesep ilişkisinin tayini için yeterli olup hukukta nesebin daha çok baba açısından belirlenmesi önem taşır. Nesebin baba açısından sübûtunun normal yolu çocuğun evlilik içinde dünyaya gelmiş olmasıdır. Fâsid nikâh ve -hâlâ kendisine helâl olduğunu zannederek üç talâk hakkını kullandığı için aralarında büyük ayrılık (beynûnet-i kübrâ) meydana gelen karısıyla cinsel temasta bulunma örneğinde olduğu gibi- nikâh şüphesine binaen birleşme de bu kapsamda mütalaa edilmiştir. Ancak evlilik içinde doğan çocuğun nesebinin sübûtunda aranan şartlardan biri de; kocanın vefatı veya boşamadan sonra hamileliğin âzami süresinin aşılmamış olmasıdır. Buna göre; ”Bain talakla boşanmış veya kocası ölmüş kadın, çocuğu iki yıldan daha kısa bir süre içinde doğurursa, çocuğunun nesebi sabit olur. Çünkü çocuğun boşanma anında var olması muhtemeldir. Bu durumda, döllenmeden önce yatağın (evliliğin) ortadan kalktığı kesin olarak bilinemez. Bu nedenle, ihtiyat olarak nesep sabit kabul edilir. Ancak kadın, ayrılık tarihinden itibaren tam iki yıl sonra çocuğu doğurursa, nesep sabit olmaz. Çünkü hamilelik boşanmadan sonra meydana gelmiştir, dolayısıyla çocuk kocadan olamaz, zira onunla cinsel ilişki kurması haramdır. (Ancak koca çocuğu kabul ederse nesep sabit olur), çünkü o çocuğu kendi üzerine almıştır. Ayrıca, iddet süresince şüpheli bir ilişki sonucu hamile kalmış olması da mümkündür.” (Fethul’Kadir, 4/353)