Açık kıyafetler asmak için kullanılan askılık üretiminde çalışmak, İslam fıkhına göre caizdir. Askılık, kendi başına haram veya günah olan bir eşya değildir. Şarap, domuz eti veya put gibi bizzat kendisi dinen yasaklanmış ürünlerin üretiminde çalışmak haramdır. Askılık ise, normal, günlük hayatta kullanılan bir ev veya mağaza eşyasıdır. Bir ürünün caiz olup olmadığına karar verilirken, ürünün kendisi ve nihai kullanım amacı arasındaki farka bakılır. Askılık, sadece açık kıyafetleri asmak için değil, aynı zamanda kapalı ve normal kıyafetleri asmak için de kullanılır. Ürünün kullanım alanı geniştir ve helal amaçlarla kullanılma ihtimali çok yüksektir. Askılık üreticisinin niyeti, harama hizmet etmek değildir. Üretici, sadece genel bir ihtiyacı karşılayan bir eşya üretir. O eşyayı alan kişinin onu haram bir amaç için kullanması, üreticiyi sorumlu kılmaz. Bu durum, alkol satıcısına satılacağı bilinen bir üzüm bağını işletmek gibi özel bir durumdan farklıdır. Askılık söz konusu olduğunda, bu eşya, haram işlerde kullanılması kesin olan bir ürün değildir. İslam hukukunda bu tür konular “sebeplilik” (el-vesâil) prensibiyle ele alınır. Bir şeye vesile olan şeyin hükmü, o şeyin bizzat kendisinin hükmüne bağlanır. Ancak bu, vesilenin doğrudan ve kesin bir şekilde harama yol açması durumunda geçerlidir. Askılık örneğinde ise bu kesinlik yoktur. Bu nedenle, askılık üretiminde çalışmak, haram bir işe doğrudan ve kesin bir şekilde aracılık etmediği için caizdir ve bu işten elde edilen kazanç da helaldir.