Down sendromlu hasta yakınıma nasıl davranmam gerekir?
Down sendromlu hasta yakınıma nasıl davranmam gerekir?
Down sendromlu bir halam var ve birkaç ay arayla bizde kalıyor. Yaşı 45-50 civarlarında, sabrı zorlayacak derecede bakımı zor. Nasıl bir davranış ölçüsüne riayet etmek zorundayız?
Eğer birinin tüm ihtiyaçlarını karşılayarak ona bakıyorsanız birine yardımcı olmanın ne kadar kutsal ve mutluluk verici olduğunu bilirsiniz. Sevdiğiniz yakınınız ya da anne veya babanız bir şeye ihtiyaç duyduğunda onun yanında olmak paha biçilemez. Fakat bakıcı olmak, bir kişinin bakımının ve sağlığının sorumluluğunu omuzlamak sanıldığı kadar kolay değildir. İşte bu sebeple de yakınlarına bakmak durumunda kalan hasta yakınlarında sıklıkla yoğun stres hali görülmektedir. Hasta yakını olmak hem fiziksel hem de ruhsal olarak yıpratıcı olabilir. Hatta bazı durumlarda hastaya bakan yakını yaşadığı stresten ötürü kendi sağlığından olabilir. Hasta yakınlarından çoğu kendilerini her şeyi tek başlarına yapmaları gerektiği hatasına inandırırlar. Siz de bir hasta yakını iseniz bunu kendinize asla yapmayın yani yapamayacağınız ya da yapmanızın çok gerekli olmadığı tüm sorumlulukları üstüne almayın. Eğer tek dilediğiniz sevdiğiniz yakınıza yardımcı olmak ise emin olun size de yardımcı olacak birçok kaynak var. Ve unutmayın başkalarına iyi bakabilmek için öncelikle kendinize çok iyi bakmanız ve sizin sağlığınızın yerinde olması gerekmektedir.
Ayrıca bazı insanlar yetimi tedip etmekten utanırlar. Ancak doğru olan bunu onun faydası ve menfaati için velisi yapmasıdır. Onun menfaati için bazen ona sert çıkılabilir. Bunda bir beis yoktur. İlim ehli şöyle demiştir; çocuğuna vurduğu gibi yetime de vurabilir. ed-Dürrül-Muhtar’ın babut-Tazire bakınız. Şümeysetü’l-Antekiyye’den rivayet edildiğine göre; Hz. Âişe’nin (r.a.) yanında yetimin terbiyesinden konuşuldu. Bunun üzerine Hazreti Âişe (r.a.) şöyle buyurdu: ”Ben, yetimi, uslanıncaya kadar döverim.” (Edeb-ül Müfred, 1/159) Hazreti Âişe’nin (r.a.) bu ifadesinden anlaşılıyor ki, insan kendi evlâdını dövdüğü gibi, yaramazlık eden yetim bir çocuğu da aynen kendi evlâdı gibi dövebilir. Umumiyetle Hazreti Âişe’nin (r.a.) yanında kardeşinin çocukları yetim durumunda himaye edilmişlerdir. Bunlara karşı, Hazreti Aişe’nin (r.a.) merhamet ve sevgi beslediği muhakkaktır. Bununla beraber, yetimleri dövmesi, kötü alışkanlıklarını bırakmaları içindir. Onları dövmemek sureti ile terbiyelerini ihmâl etmek, kendilerine fenalık olur. Ancak keyfî olarak ve lüzumsuz yere veya kendi çocuklarından ayırt edecek şekilde yetimlere muamelede bulunmak, onlara zulüm olur, günâh olur. Hazreti Aişe’nin beyanı, muhakkak surette yetim çocukların dövülmesi manâsına gelmez ve böyle bir manâ çıkarmamalıdır. Ancak gerektiği zaman, evlâd dövüldüğü gibi, bunların da dövülebileceğini bize anlatmaktadır.
Aynı şekilde hasta yakınınıza karşı elinizden gelen ilgi ve alakayı gösterip imkan dahilinde tatlı dille yardımcı olduktan sonra hem kendisi hem de sizin zarar görmemeniz için bir takım gerekli kısıtlamalara usulüne uygun şekilde başvurmak gerekir. Nitekim sürekli şekilde lavaboya gidip yüzünü yıkamasının önüne geçmek için banyo kapısını kilitli tutmalı ve bu şekilde tedbir almalıdır. Bu süreçte gerekirse psikolog desteği almak da faydalı olabilir.
URL Kopyala
